Mamut kolumbijski
Z Wikipedii
Mamut kolumbijski | |
Szkielet mamuta kolumbijskiego (College of Eastern Utah Prehistoric Museum) |
|
Systematyka | |
Domena | eukarioty |
Królestwo | zwierzęta |
Typ | strunowce |
Podtyp | kręgowce |
Gromada | ssaki |
Szczep | łożyskowce |
Rząd | trąbowce |
Rodzina | słoniowate |
Rodzaj | †mamut |
Gatunek | mamut kolumbijski |
Nazwa systematyczna | |
†Mammuthus columbi | |
(Falconer, 1857) |
Mamut kolumbijski (†Mammuthus columbi) - najlepiej poznany gatunek mamuta zasiedlający Amerykę Północną podczas okresu plejstocenu. Wywodzi się od wcześniejszego mamuta południowego (Mammuthus meridionalis), który przywędrował z Azji przez most lądowy Beringa ok. miliona lat temu. Zasiedlał tereny stepowe i preriowe na południe od lądolodu. Prawdopodobnie nie tolerował warunków panujących na tzw. stepie mamutowym w bezpośrednim sąsiedztwie czoła lądolodu. Obszary te były zdominowane przez lepiej dostosowanego do chłodu mamuta włochatego. Mamut kolumbijski osiągał rozmiary zbliżone do rozmiarów dzisiejszego słonia afrykańskiego (Loxodonta africana). Ważył 10 ton, mierzył 4,3 m w kłębie. Jego ciosy były jednak znacznie większe niż u dzisiejszych krewniaków. Długość ciosów dorosłych samców mogła wynosić nawet do 5 metrów. Również tryb życia tego wymarłego trąbowca był najprawdopodobniej bardzo podobny do typowego dla dzisiejszych słoni.
Według najnowszej nomenklatury mamuty opisywane do niedawna jako odrębne gatunki zaliczane są do Mammuthus columbi jako jego podgatunki. Dotyczy to tzw. mamuta cesarskiego (obecnie Mammuthus columbi imperator), mamuta Jeffersona (obecnie Mammuthus columbi jeffersoni) i mamuta karłowatego (obecnie Mammuthus columbi exilis). Forma typowa opisywana jest jako podgatunek Mammuthus columbi columbi. Mamut kolumbijski zasiedlał obszary od południowej Kanady po Florydę, Meksyk, Nikaraguę i Honduras, był więc jedynym gatunkiem właściwych słoni jaki wkroczył na obszary Ameryki Południowej. Znaleziono wiele dowodów na to, że mamut kolumbijski stanowił obiekt polowań Paleoindian, a przynajmniej ludzi kultury Clovis, którzy wykorzystywali kości tych zwierząt. Najmłodsze szczątki przedstawicieli tego gatunku szacunkowo datuje się na 10 tysięcy lat wstecz.