Mangostan właściwy
Z Wikipedii
| Mangostan właściwy | |
 Owoc mangostanu |
|
| Systematyka wg Reveala | |
| Domena | jądrowce |
| Królestwo | rośliny |
| Podkrólestwo | naczyniowe |
| Nadgromada | nasienne |
| Gromada | okrytonasienne |
| Klasa | Rosopsida |
| Rząd | herbatowce |
| Rodzina | dziurawcowate |
| Rodzaj | mangostan |
| Gatunek | mangostan właściwy |
| Nazwa systematyczna | |
| Garcinia mangostana L. | |
 Galeria zdjęć i grafik |
|
Mangostan właściwy, garcynia, smaczelina, żółtopla, żółciecz (Garcinia mangostana L.) - gatunek drzewa z rodziny dziurawcowatych (Clusiaceae Lindl.).
Spis treści |
[edytuj] Charakterystyka
- Pokrój
- Wiecznie zielone drzewo, dochodzącego do 25 m wysokości.
- Liście
- Ulistnienie nakrzyżległe. Liście podłużne, eliptycznojajowate, lśniące, całobrzegie o oliwkowozielonym kolorze.
- Kwiaty
- Są dwojakiego rodzaju: obupłciowe, lub rozdzielnopłciowei i wyrastają po 3-9 na szczytach pędów. Kwiaty żeńskie wyrastają pojedynczo. Mają 4-działkowy kielich i 4-płatkową koronę o średnicy do 6 cm. Płatki korony są wewnątrz żółtawe, z zewnątrz czerwonozielonkawe. W środku kwiatów pojedynczy słupek i liczne pręciki. [1]
- Owoce
- Okrągłe, ciemnofioletowe jagody od 4-7 cm, pokryte suchą, grubą, ciemnofioletową skórką. Ich miąższ zawiera kilka (6-8) nasion, jest biały, soczysty, a w smaku przypomina morelę, pomarańczę i ananas.
[edytuj] Zastosowanie
- Roślina uprawna: trudna w rozmnażaniu. Plantacje uprawy mieszczą się głównie w Azji południowo wschodniej.
- Sztuka kulinarna: Jest to jeden z najbardziej smacznych owoców tropikalnych, jest jednak trudny do przechowywania i transportu. W stanie świeżym można go przechowywać zaledwie kilka dni.
- Składniki odżywcze:
- około 16% cukry (głównie fruktoza i glukoza)
- około 0,003% witaminy C (3 mg/100 g)
- Składniki odżywcze:
- Z tłuszczu wytłaczanego z nasion produkuje się mydło.
- Drewno znajduje zastosowanie w rzeźbiarstwie, kora używana jest jako garbnik.
[edytuj] References
[edytuj] Bibliografia
- Zbigniew Podbielkowski: Słownik roślin użytkowych. Warszawa: PWRiL, 1989. ISBN 83-09-00256-4.
