Manuel Alonso
Z Wikipedii
Manuel Alonso de Areyzaga (ur. 12 listopada 1895 w San Sebastian, zm. 11 października 1984 w Madrycie), tenisista hiszpański, reprezentant w Pucharze Davisa, klasyfikowany w czołowej dziesiątce na świecie.
Praworęczny Manuel Alonso był pierwszym Hiszpanem w tenisowej czołówce światowej (pionierką hiszpańskiego tenisa kobiecego w zbliżonym czasie była Lili de Alvarez). W latach 20. stale mieszkał w USA, w związku z czym figurował w rankingach amerykańskich - w czołowej dziesiątce w latach 1925-1927, w tym jako nr 2 w 1926. Był ćwierćfinalistą mistrzostw USA czterokrotnie (1922, 1923, 1925, 1927). Brał również udział w turniejach poza USA - na Wimbledonie w 1921 osiągnął finał all comers (turnieju bez obrońcy tytułu), pokonując w półfinale znanego Japończyka Zenzo Shimizu 3:6, 7:5, 3:6, 6:4, 8:6. W finale all comers Alonso przegrał po zaciętym pojedynku z Brianem "Babe" Nortonem (7:5, 6:4, 5:7, 3:6, 3:6). Norton przegrał następnie we właściwym finale z ubiegłorocznym mistrzem, słynnym Billem Tildenem (również w pięciu setach).
Wyniki Alonso pozostawały największymi osiągnięciami hiszpańskich graczy aż do czasu Manuela Santany, zwycięzcy Wimbledonu w 1966 i mistrzostw USA w 1965. W latach 20. Alonso kilkakrotnie figurował w rankingu światowym "Daily Telegraph" w czołowej dziesiątce, najwyżej w 1927 - nr 5 (jedynie za Tildenem oraz trzema Francuzami Lacostem, Cochetem i Borotrą). Ponadto był 8. w 1921, 1923, 1925 i 1926 oraz 10. w 1924. Bronił również barw narodowych w Pucharze Davisa, uczestnicząc w tych rozgrywkach w 1921, 1922, 1924, 1925, 1931 i 1936. Bilans jego występów wyniósł 11 zwycięstw i 7 porażek w singlu oraz 3 zwycięstwa i 4 porażki w deblu.
W 1977 został uhonorowany miejscem w Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame.
Źródła:
- Bud Collins, Tennis encyclopedia, Visible Ink Press, Detroit 1997
