Marcelina Czartoryska

Z Wikipedii

Księżna Marcelina Czartoryska z Radziwiłłów (18 maja1817 Podłużne na Polesiu - 5 czerwca 1894 Kraków) - Polska pianistka, mecenas muzyki.

Od piątego roku życia przebywała w Wiedniu, gdzie rozpoczęła studia muzyczne u C. Czernego. W 1840 r. wyszła za mąż za księcia Aleksandra Romualda Czartoryskiego. Osiem lat później przeniosła się do Paryża, gdzie brała lekcje gry na fortepianie u Chopina. Przebywała stale w Paryżu, ale często podróżowała po Europie, dając koncerty na cele dobroczynne, nie raz przy udziale wybitnych wirtuozów, takich jak: H. Vieuxtemps, A. Franchomme, P. Viardot-Gracia, F. Liszt. W latach 1856-1858 wielokrotnie przyjeżdżała do Polski. Koncertowała we Lwowie Poznaniu i Krakowie.

W 1867 na stałe wróciła do ojczyzny, początkowo mieszkała we Lwowie, a potem (2 lata po przyjeździe) w Krakowie w willi Decjusza na Woli Justowskiej. Prowadziła dom otwarty, który wkrótce stał się znanym salonem muzycznym. Inicjowała publiczne imprezy muzyczne, była protektorką Towarzystwa Muzycznego i przyczyniła się do otwarcia konserwatorium w Krakowie. Po śmierci męża w 1886 r. zaprzestała publicznych występów, poświęcając się działalności charytatywnej.Z jej inicjatyway powstał między innymi Szpital Dziecięcy św. Ludwika. Zyskała uznanie jako interpretatorka utworów Chopina, Przekazująca styl wykonawczy swego mistrza.

Pochowana została na Cmentarzu Rakowickim w szatach zakonnych jako tercjarka karmelitańska.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• życiorys Marceliny Czartoryskiej

[edytuj] Bibliografia

• M. Burch: Encyklopedia Muzyczna PWM. Część biograficzna

To jest tylko zalążek artykułu związanego z muzyką. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.