Marcinkowice (województwo zachodniopomorskie)
Z Wikipedii
Współrzędne: 53°16' N 16°11' E
| Marcinkowice | |
| Województwo | zachodniopomorskie |
| Powiat | wałecki |
| Gmina | Tuczno |
| Położenie | 53° 16' N 16° 11' E |
| Liczba mieszkańców • liczba ludności |
650 |
| Strefa numeracyjna (do 2005) |
67 |
| Kod pocztowy | 78-641 Lubiesz |
| Tablice rejestracyjne | ZWA |
|
Położenie na mapie Polski
  Marcinkowice
|
|
Marcinkowice – wieś w Polsce położona w województwie zachodniopomorskim, w powiecie wałeckim, w gminie Tuczno. Miejscowość położona na wysokości 125 m n.p.m., przy szosie łączącej Tuczno z Mirosławcem, około 10 km na północ od Tuczna.
W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa pilskiego.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Wieś istniała już w XIV wieku, wzmiankowana w latach 1337 i 1349. W źródłach występuje jako Martinsdorp, Mertensdorp, Marcinkowo. W wieku XIV liczyła 64 łany. W roku 1514 Marcinkowice były przedmiotem sporu między liniami Wedlów z Tuczna i Mirosławca. Potem należały do Wedlów-Tuczyńskich. W roku 1610 pożar zniszczył wieś. We dworze marcinkowickim rezydowali w wieku XVIII właściciele majętności tyczyńskiej – Mycielscy, Ponińscy, Skoroszewscy. W roku 1789 Marcinkowice liczyły 55 dymów. W wieku XVIII i XIX właściciele zmieniali się często. Kościół katolicki powstał w średniowieczu. Obecny budynek kościoła zbudowany został w latach 1627-1628, ufundowany przez Andrzeja Tuczyńskiego z Tuczna.
[edytuj] Zabytki
Obecny budynek kościoła należy do najcenniejszych zabytków powiatu wałeckiego. Zbudowany został w latach 1627-1628 kosztem Andrzeja Tuczyńskiego z Tuczna. Jest to budowla jednonawowa, wzniesiona w stylu gotyckim, z prezbiterium zamkniętym wielobocznie, z dużą, masywną wieżą od strony zachodniej. Od północy przylega do niej zakrystia i niewielka kaplica przerobiona z dawnej kruchty. W zgodzie z tym gotyckim rzutem są nie tynkowane ściany ceglane, skarpy i ostrołukowe otwory okienne elewacji. Jedynie układ i format cegieł, a także sklepienie, którym przykryte jest wnętrze, świadczą o epoce operującej odmiennym od gotyku zasobem form i środków architektonicznych. W ołtarzu głównym zachował się ciekawy i wartościowy obraz w drewnianym obramowaniu renesansowym przedstawiający Madonnę w otoczeniu aniołów. Szereg szczegółów malarskich pozwala przypuszczać, że obraz ten, charakterystyczny dla malarstwa kościelnego przełomu XVI i XVII wieku, jest dziełem wybitnego gdańskiego malarza Hermana Hana (1574-1628), którego najważniejsze dzieła zachowały się w opactwie cysterskim w Pelplinie.
Między Marcinkowicami a Rzeczycą na zachodnim brzegu niewielkiego jeziora leży podkowiaste grodzisko. Obwód wału wynosi 54 m, średnica grodziska sięga kilkunastu metrów. Położone jest w miejscu z natury obronnym, wśród rozległych terenów bagnistych. Pale znajdowane w jeziorze w pobliżu grodziska wskazują na istnienie pomostu łączącego dawny gród z przeciwległym brzegiem jeziora. W toku próbnych badań wykopaliskowych prowadzonych w roku 1926 odkryto warstwę kulturową ze śladami spalenizny. Wśród znalezisk najliczniej wystąpiły odłamki ceramiki.
[edytuj] Szkoła
W roku 1965 (lub 1966) przeniesiono Szkołę Podstawową z Lubieszy do Marcinkowic. Ukończyło ją wielu zasłużonych dla Pojezierza Wałeckiego i Ziemi Tuczyńskiej obywateli. Dyrektorem szkoły był wówczas Stefan Wankewycz.
[edytuj] Zobacz też
Siedziba gminy: miasto Tuczno
Wsie sołeckie: Jamienko • Jeziorki • Lubiesz • Marcinkowice • Martew • Miłogoszcz • Nowa Studnica • Płociczno • Próchnówko • Rusinowo • Rzeczyca • Strzaliny • sołectwo Tuczno (dla miejscowości Tuczno Drugie, Tuczno Pierwsze i Tuczno Trzecie)
Miejscowości niesołeckie: Bytyń • Krępa Krajeńska • Lubowo • Mączno • Ponikiew • Tuczno Drugie • Tuczno Pierwsze • Tuczno Trzecie • Wrzosy • Zdbowo • Złotowo
