Marek Licyniusz Krassus

Z Wikipedii

Krassus, Marcus Licinius Crassus, (ur. w 114 p.n.e., zm. w 53 p.n.e.) - rzymski wódz.

Członek I triumwiratu. Stronnik Sulli, w czasie proskrypcji zdobył w drodze spekulacji ogromny majątek. Jeden z najbogatszych ludzi Rzymu, związany z grupą bogatych ekwitów. Majątek swój zawdzięczał ogromnej przedsiębiorczości. Otóż z posiadanych przez siebie niewolników zorganizował "straż pożarną" dla miasta Rzymu. W chwili, gdy wybuchał pożar Krassus wraz ze swoimi "strażakami" zjawiał się na miejscu i wpierw odkupował płonący budynek wraz z ziemią za bezcen, a dopiero potem przystępowano do gaszenia pożaru. W 71 p.n.e. jako propretor lub prokonsul rozbił wojska Spartakusa. W 70 p.n.e. objął wraz z Pompejuszem konsulat. Wówczas nastąpiła restauracja praw trybuńskich. W Italii Krassus zdobywał sobie popularność rozdawnictwem zboża i igrzyskami. Pomagał Cezarowi w regulowaniu długów. Za wstawiennictwem Cezara Krassus pogodził się z Pompejuszem i wszedł w skład pierwszego triumwiratu (60 p.n.e.). W 55 p.n.e. ponownie Krassus wraz z Pompejuszem objęli konsulat, po czym ten pierwszy otrzymał namiestnictwo Syrii na 5 lat (oraz nadzwyczajne pełnomocnictwa dla prowadzenia wojny z Partami).

W 53 p.n.e. został pojmany w trakcie przegranej bitwy pod Carrhae podczas której jego syn, Publiusz Krassus, zginął. Marek Licynius został zabity tuż po bitwie przez Partów, którzy, wedle rzymskich przekazów, wlali do jego gardła płynne złoto. Kpiąc z bogacza zapytano go, jak mu ono smakuje. Głowę Krassusa następnie ścięto i przesłano Wielkiemu Królowi Partów Orodesowi II do Seleucji nad Tygrysem. Greccy aktorzy na dworze Orodesa użyli jej ponoć jako rekwizytu na scenie podczas wystawiania Bachantek Eurypidesa.