Marek Nowakowski
Z Wikipedii
Marek Nowakowski (ur. 2 marca 1935 w Warszawie) – polski pisarz i publicysta.
Studiował prawo na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutował w 1957 roku ogłoszonym na łamach "Nowej Kultury" opowiadaniem Kwadratowy. W swojej twórczości zajmował się oficjalnie przemilczanymi obszarami życia, ludźmi z tzw. marginesu społecznego i z peryferii wielkomiejskich. Bohaterowie wielu jego utworów to ludzie skłóceni z prawem, złodzieje i przestępcy. Wydał m.in. zbiory opowiadań: Ten stary złodziej (1958), Benek Kwiaciarz (1961), Silna goraczka (1963), Zapis (1965), Mizerykordia (1971), Książę Nocy (1978). Jest też autorem Raportu o stanie wojennym (cz. 1 1982, cz. 2 1983) i trzech zbiorów wspomnień o życiu w dawnej Warszawie Powidoki (1995, 1996, 1998). Jest uważnym obserwatorem i krytykiem współczesnej rzeczywistości, przygląda się jej z ironicznym nieraz dystansem, ukazując z tęsknotą miejsca, które dziś już często nie istnieją, konfrontując jednocześnie swoje wspomnienia ze współczesnością. W latach 90. wydał kilka książek w satyryczny sposób ukazujących rzeczywistość społeczną Polski z okresu transformacji ustrojowej: Homo Polonicus (1992), Grecki bożek (1993). Ostatnio napisał książkę Nekropolis (2005), w której wraca do Warszawy z lat swojej młodości, dając obraz ówczesnego życia literackiego stolicy.
Był współzałożycielem podziemnego pisma literackiego "Zapis" (1977). W 2005 czł. Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego w wyborach prezydenckich.
Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Mieszka w Warszawie.
23 września 2006 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
