Maria Boleyn
Z Wikipedii
Lady Maria Boleyn (ok. 1499 - 19 lipca 1543) - najstarsza córka Tomasza Boleyna i Elżbiety Howard.
Starsza siostra Anny Boleyn, drugiej żony Henryka VIII Tudora. Dzieciństwo spędziła w ojczyźnie, ale w 1514 (kiedy miała ok. 15 lat) została wysłana za granicę. Ojciec znalazł jej miejsce na dworze siostry króla Henryka VIII - Marii Tudor - królowej Francji, żony Ludwika XII Walezjusza. Maria została jej dwórką, ale po kilku tygodniach spędzonych w Paryżu dwórki królowej musiały powrócić do Anglii - Marii Boleyn pozwolono zostać (prawdopodobnie dlatego, że jej ojciec został nowym angielskim ambasadorem). Kiedy mąż Marii Tudor zmarł, w 1515 r. Maria Boleyn pozostała we Francji na dworze nowej francuskiej królowej - Klaudii de Valois, była podobno kochanką męża Klaudii - Franciszka I.
Po powrocie do ojczyzny, została dwórką królowej Katarzyny Aragońskiej i przez kilka lat była główną kochanką króla Henryka VIII - zastąpiła Elżbietę Blount. W 1520 roku urodziła królowi syna Henryka. Wówczas jej kontakty z Henrykiem VIII ochłodziły się. Zresztą król miał już nową kochankę, siostrę Marii - Annę. Maria była ciotką późniejszej królowej, Elżbiety I.
4 lutego 1520 r. poślubiła Williama Careya i miała z nim dwoje dzieci:
- Henryka Careya, pierwszego barona Hunsdon (1525/1526-1596),
- Katarzynę Carey (ok. 1524/1529-1568), dwórkę Anny z Kleve i Katarzyny Howard, żonę purytanina Sir Franciszka Knollysa, później dwórkę Elżbiety I.
W 1534 r. Maria wyszła za mąż ponownie, tym razem za Williama Stafforda. Ich ślub był tajemnicą, ponieważ pan młody był niższy urodzeniem i kiedy rodzina Marii odkryła prawdę, parę wypędzono z dworu królewskiego (Anny Boleyn). Historycy podejrzewają, że drugie małżeństwo zawarte zostało na skutek prawdziwej miłości pary młodej. Para miała syna, urodzonego prawdopodobnie w 1535 i zmarłego w 1545 i córkę - Annę.
