Maria Ludwika Elżbieta Burbon

Z Wikipedii

Maria Ludwika Elżbieta Burbon, Madame Première, Madame Infante (14 sierpnia 1727 – 6 grudnia 1759) - najstarsza córka króla Francji - Ludwika XV i jego żony - Marii Leszczyńskiej. Była bliźniaczą siostrą Anny Henrietty. Poślubiła Filipa I, księcia Parmy - najmłodszego syna króla Hiszpanii - Filipa V. Z jej licznego rodzeństwa oprócz niej, tylko jej młodszy brat - Ludwik Ferdynand się ożenił.

Ludwika Elżbieta i jej siostra bliźniaczka urodziły się w Wersalu. Ludwika Elżbieta od urodzenia znana była Madame Première, ale jej ojciec nazywał ją Babette. Jej zaręczyny z księciem Filipem zostały ogłoszone już w lutym 1739 - kiedy narzeczona miała 12 lat. Jej przyszły mąż był czwartym synem Filipa V i jego żony - Elżbiety Farnese, trzecim żyjącym synem. Ojcowie Ludwiki Elżbiety i Filipa byli kuzynami, ich ślub zaś miał scementować jeszcze katolickie przymierze przeciw protestantom. Oficjalne zaręczyny odbyły się 26 sierpnia 1739 i Ludwika Elżbieta otrzymała tytuł Madame Infante. 30 sierpnia cała we łzach opuściła Wersal i swoją ukochaną siostrę bliźniaczkę i udała się do Hiszpanii. Po raz pierwszy spotkała swojego przyszłego męża w Alcalá de Henares (około 30 km od Madrytu), a ich ślub miał miejsce 25 października 1739. To małżeństwo nie należało do szczęśliwych, ale para miała troje dzieci:

• Izabelę Marię Burbon-Parmeńską (1741–1763), żonę Józefa II Habsburga (syna Marii Teresy),
• Ferdynanda Burbon-Parmeńskiego (1751–1802), męża Marii Amalii Habsburg (córki Marii Teresy),
• Marię Ludwikę Burbon-Parmeńską (1751–1819), żonę króla Hiszpanii - Karola IV.

Młoda Ludwika Elżbieta spędzała większość czasu bawiąc się lalkami i rozpieszczając swoją córeczkę - młodszą od niej o 14 lat. Młoda żona pisała rozpaczliwe listy do swojego ojca, w których opisywała mu swoje nieszczęśliwe życie. W 1745 młodsza siostra księcia Filipa - Maria Teresa Burbon, poślubiła brata Ludwiki Elżbiety. Księżna Parmy wracała do rodzinnego Wersalu kiedy tylko mogła i zostawała tam jak długo tylko mogła. 6 grudnia 1759 roku Ludwika Elżbieta zachorowała i zmarła na ospę.

Została pochowana 27 marca 1760 w bazylice Saint-Denis obok Anny Henrietty. Ich groby jak wszystkie inne zostały zbeszczeszczone podczas rewolucji francuskiej.