Filip (książę Parmy)

Z Wikipedii

Filip Burbon, książę Parmy (15 marca 1720 – 18 lipca 1765) - książę Parmy w latach 1748-1765. Czwarty syn Filipa V Burbona, króla Hiszpanii, i Elżbiety Farnese, księżniczki Parmy.

Wychował się w Madrycie, jako dziecko bardziej interesowała go muzyka i sztuka niż polityka. Jego matka pochodziła z rodziny Farnese, która od kilku pokoleń rządziła Parmą, Piacenzą i Guastalla. W latach 1731-1736 księstwo było rządzone przez jego starszego brata - Karola Burbona, ale ten wymienił je z Austrią (po wojnie o sukcesję polską) na Sycylię. 12 lat później, w 1748 na mocy pokoju z Aix-la-Chapelle, Austria utraciła księstwo i Filip został nowym księciem i założycielem nowej dynastii Burbonów-Parmeńskich (fr. Bourbon-Parma).

Księstwo było zrujnowane przez wieloletnią wojnę. W 1759 Filip mianował Francuza Guillaume Du Tillot ministrem ekonomii, żeby ten przywrócił dostatek. Filip był oświeconym władcą, dbał o edukację i filozofię, przyciągał osobistości epoki jak np. Etienne Bonnot de Condillac.

Zmarł niespodziewanie w 1765, w Alesandrii, podczas podróży do Hiszpanii, w której towarzyszył swojej córce - Marii Ludwice. Maria Ludwika jechała do Hiszpanii, aby poslubić infanta Karola Burbona.

[edytuj] Małżeństwo i potomstwo

25 października 1739 Filip poślubił swoją kuzynkę - Marię Ludwikę Elżbietę Burbon, córkę króla Francji - Ludwika XV i Marii Leszczyńskiej. Para miała troje dzieci:

• Izabelę Marię Burbon-Parmeńską (1741–1763), żonę Józefa II Habsburga (syna Marii Teresy),
• Ferdynanda Burbon-Parmeńskiego (1751–1802), męża Marii Amalii Habsburg (córki Marii Teresy),
• Marię Ludwikę Burbon-Parmeńską (1751–1819), żonę króla Hiszpanii - Karola IV.

portret księcia z ok. 1750 r.

portret pędzla malarza dworskiego, XVIII w.