Maurycy Mochnacki
Z Wikipedii
Maurycy Mochnacki (ur. 13 września 1803 w Bojańcu pod Żółkwią, zm. 20 grudnia 1834 w Auxerre) – polski działacz, publicysta polityczny, jeden z teoretyków polskiego romantyzmu, pianista. Był uczestnikiem i kronikarzem powstania listopadowego – napisał Powstanie narodu polskiego w roku 1830 i 1831. Członek Związku Wolnych Polaków i Towarzystwa Patriotycznego.
Studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1823-1824 był więziony przez Rosjan za przynależność do Związku Wolnych Polaków. W latach 1825-1829 był współwydawcą "Dziennika Warszawskiego". Od stycznia 1829 należał do Sprzysiężenia Piotra Wysockiego. W czasie powstania listopadowego był jednym z przywódców obozu radykalnego, przeciwnikiem działań Rady Administracyjnej i dyktatury Józefa Chłopickiego. Brał udział w bitwie pod Ostrołęką. Związał się z obozem dyktatora Jana Krukowieckiego. Po klęsce powstania znalazł się na emigracji. Głosił poglądy ultrademokratyczne. Był najważniejszym krytykiem i teoretykiem wczesnego romantyzmu polskiego, przywódcą młodych w Warszawie, uczestnikiem powstania listopadowego. Stworzenie przez Polaków własnej literatury uznał za warunek istnienia narodu. Maurycy Mochnacki traktował Rosję jako wroga podstawowego Polski. Uważał, że w związku z tym Polacy niezależnie od stanu winni wystąpić przeciwko niej.
Był naczelnym publicystą w "Pamiętniku Emigracji Polskiej" wydawanym przez Michała Podczaszyńskiego. Na łamach tej gazety opublikowano rozprawę literacką Mochnackiego: O duchu i źródłach poezji w Polszcze. W 1830 wydał O literaturze polskiej w wieku dziewiętnastym, na emigracji zaś Powstanie narodu polskiego.
Mochnacki jest bohaterem wiersza Jana Lechonia. Opisywany jest jego koncert z 1832 roku, który odbył się w Metz.
