Max Grabner

Z Wikipedii

Max (Maximilian) Grabner (ur. 2 października 1905, zm. 28 stycznia 1948) - zbrodniarz hitlerowski, szef gestapo w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau i SS-Untersturmführer.

Był obywatelem austriackim, urodził się w Wiedniu. Z zawodu policjant, w 1938 został przyjęty do hitlerowskiej policji kryminalnej (Kripo), w której posiadał stopień sekretarza kryminalnego (Kriminalsekretar). Grabner był członkiem NSDAP od 1932 i SS od 1938. Od początku istnienia obozu oświęcimskiego do listopada 1943 był szefem Politische Abteilung (obozowego gestapo).

Dzięki pełnionemu w obozie stanowisku Grabner posiadał niemal niczym ograniczoną władzę, będąc panem życia i śmierci w Auschwitz. Nawet komendant Rudolf Höss się go obawiał. Grabner był prawdziwym postrachem więźniów, głównym zarządcą i wykonawcą egzekucji pod osławioną Czarną Ścianą przy bloku 11, a jednym z jego głównych zadań była organizacja eksterminacji Żydów na terenie obozu, z czego składał raporty szefowi gestapo Heinrichowi Müllerowi. Przewodniczył także tzw. policyjnym sądom doraźnym działającym w obozie, które były parodią wymiaru sprawiedliwości. Na jednym posiedzeniu takiego sądu, w ciągu 4-5 godzin, wydawano około 200 natychmiastowo wykonalnych wyroków śmierci. Inną specjalnością Grabnera były okrutne przesłuchania, podczas których stosowano wymyślne tortury. To on bezpośrednio odpowiadał za zbrodnie popełnione w bloku śmierci (blok 11). W listopadzie 1943 został odwołany ze stanowiska przez gestapo z powodu licznych nadużyć władzy i korupcji.

Po wojnie Grabner stanął przed Najwyższym Trybunałem Narodowym w Krakowie, jako jeden z oskarżonych w pierwszym procesie oświęcimskim. Uznany za winnego zarzucanych mu zbrodni, został skazany na śmierć przez powieszenie. Wyrok wykonano w więzieniu Montelupich w Krakowie.

[edytuj] Źródła

• Cyprian T., Sawicki J., Siedem wyroków Najwyższego Trybunału Narodowego, Poznań 1962
• Autobiografia Rudolfa Hössa, komendanta obozu oświęcimskiego, Kraków 2003