Mehmed VI

Z Wikipedii

Mehmed VI, prawdziwe imię Mehmed Vahdettin lub Mehmed Vahideddin (ur. 14 stycznia 1861, zm. 16 maja 1926) był ostatnim sułtanem Imperium ottomańskiego. W 1916 został nastepcą tronu, po tym jak syn sułtana Abd-ul-Aziza popełnił samobójstwo. Został koronowany 4 lipca 1918.

Objął władzę w najbardziej dramatycznym momencie dla imperium otomańskiego. Kraj przegrał I wojnę światową, a spora część imperium została podzielona pomiędzy Francję i Wielką Brytanię. Terytoria te zostały później uznane jako mandatowe. W 1920 Turcja podpisała Traktat z Sèvres, który m.in. potwierdził mandaty, a także dokonał podziału dawnego imperium, wprowadził kapitulację czyli wyjęcie cudoziemców spod sądów tureckich i ograniczenia sił zbrojnych.

Wywołało to opór tureckich nacjonalistów. Nowy rząd pod przywództwem Mustafy Kemala, znanego później jako Kemal Atatürk, odsunął skompromitowanych poprzedników i sam objął władzę. 1 listopada 1922 sułtanat został zniesiony. Odsunięty od władzy sułtan, wyjechał z kraju na pokładzie brytyjskiego okrętu Malaya 17 listopada. Zmarł na wygnaniu w San Remo.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z Turcją. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.