Metro w Moskwie

Z Wikipedii

Metro moskiewskie (ros. ГУП Московский метрополитен) liczy łącznie 282,4 km , składa się z 12 linii na których znajduje się 175 stacji. Przeciętnie w jednym dniu roboczym przewozi około 8,2 milionów pasażerów, co stanowi światowy rekord, choć jego teoretyczna przepustowość to 5 milionów.
Metro moskiewskie wyróżniają przede wszystkim stacje, których część uważana jest za wzorcowy przykład architektury socrealizmu, wnętrza stacji przypominają pałace, pod sufitami wiszą misterne żyrandole.

Spis treści 1 Statystyki [1] 2 Historia 3 Linie metra 4 Zajezdnie (Депо) 5 Metro moskiewskie nieznane 6 Przypisy 7 Linki zewnętrzne

[edytuj] Statystyki ^[1]

• Odległość między stacjami:

• średnia - 1,8 km
• najmniejsza - 0,5 km
• największa - 3,41 km

• Stacji - 172

• naziemnych - 14

• Największa głębokość stacji - 84 m
• Schody ruchome:

• ilość - 616
• łączna długość - 65,1 km
• największa długość - 126 m

• Zajezdni - 15
• Pociągów dziennie - 9 702
• Wagony:

• ilość - 4 415
• średnio dziennie używanych - 3 379

• Średnia dzienna trasa wagonu - 543 km
• Pasażerów w wagonie - 53
• Średnia prędkość - 41,6 km/h
• Zatrudnionych - 35 tys.
• Zgodność z rozkładem jazdy - 99,94 %
• Najmniejszy odstęp między odjazdami - 1,5 minuty
• Długość przeciętnej podróży - 13 km

[edytuj] Historia

Pierwszy projekt moskiewskiego metra powstał w 1901. Do wybuchu I wojny światowej powstały także inne, nowe projekty budowy metra w Moskwie.

Pierwszą linię moskiewskiego metra uruchomiono 15 maja 1935 i przebiegała ona od stacji Sokolniki do stacji Park Kultury z odgałęzieniem do stacji Smolenskaja (to odgałęzienie to linia Arbackaja przedłużona do stacji Kijewskaja, przechodząc przez rzekę Moskwę po moście).

W latach 1957-1992 metro nosiło imię W.I.Lenina (ros. Московский метрополитен имени В. И. Ленина). Wcześniej jego patronem był Łazar Kaganowicz.

Do wybuchu II wojny światowej zbudowano jeszcze 2 nowe linie. W marcu 1938 linia Arbackaja została przedłużona do stacji Kurskaja (obecnie ta część nazywa się linią Arbacko-Pokrowską). We wrześniu 1938 otworzono linię Gorkowsko-Zamoskworeczną, od stacji Sokoł do stacji Teatralnaja.

Projekty dalszej kompleksowej rozbudowy metra zostały zawieszone podczas wojny. Rozpoczęto tylko budowę fragmentów linii: Teatralnaja - Awtozawodskaja (z przejściem przez rzekę Moskwę podziemnym tunelem) oraz Kurskaja - Izmaiłowskij Park (4 stacje).

Jesienią 1941 metro służyło za schron przeciwlotniczy, a pewna część wagonów została ewakuowana. Zgodnie z postanowieniem państwowego komitetu obrony z 15 października 1941 w wypadku pojawienia się wroga u wrót Moskwy metro miało zostać zniszczone.

Po wojnie rozpoczęto budowę czwartego etapu metra linii Okrężnej i głębokiego odcinka linii Arbackiej od stacji Plac Rewolucji do stacji Kijewskiej.

Początkowo linię Okrężną zamierzano poprowadzić pod Pierścieniem Sadowym (Sadowoje Kolco) (który stanowił granicę miasta w XVI wieku). Pierwsza część linii od stacji Park Kultury do stacji Kurskaja (1950) przebiegała właśnie w ten sposób. Później jednak północną część linii Okrężnej postanowiono zbudować 1-1,5 km od Sadowego Kolca i w ten sposób zapewniono dostęp do 7 z 9 moskiewskich stacji. Druga część linii Okrężnej została otwarta w 1952 (stacja Kurskaja — stacja Biełaruskaja), a w 1954 budowę linii zakończono.

Budowa głębokiej części linii Arbackiej przebiegała w czasach zimnej wojny i przewidywano jej wykorzystanie jako schronu przeciwatomowego na wypadek wojny. Po zakończeniu budowy linii w 1953, jej górna część została zamknięta (od stacji Plac Rewolucji do Kijowskaja), ale w 1958 znów został оtwarta jako część linii Filiewskiej.

Później już nie posługiwano się terminem "etap" jako część planu rozbudowy, jednak oddane w latach 1957—1958 określa się czasem jako piąty "etap".

[edytuj] Linie metra

Nazwa polska	Numer i kolor	Nazwa rosyjska	Rok otwarcia	Ostatnia rozbudowa	Długość	Stacji
Sokolniczeska	1	Сокольническая	1935	1990	26,2 km	19
Zamoskworiecka	2	Замоскворецкая	1938	1985	36,9 km	20
Arbacko-Pokrowska	3	Арбатско-Покровская	1938	2003	22,6 km	13
Filiewska	4	Филёвская	1958	2006	19,0 km	15
Okrężna	5	Кольцевая	1950	1954	19,4 km	12
Kałużsko-Ryska	6	Калужско-Рижская	1958	1990	37,6 km	24
Tagańsko-Krasnopriesnieńska	7	Таганско-Краснопресненская	1966	1975	35,9 km	19
Kalinińska	8	Калининская	1979	1986	13,1 km	7
Sierpuchowsko-Tymiriazewska	9	Серпуховско-Тимирязевская	1983	2002	41,5 km	25
Liublińska	10	Люблинская	1995	2007	21,2 km	11
Kachowska	11	Каховская	1995	1999	3,4 km	3
Butowska	L1	Бутовская	2003	2003	5,5 km	5
Razem:					282,4 km	173

W 2007 planuje się przedłużenie linii Liublińskiej o 3,72 km z dwiema stacjami oraz Arbacko-Pokrowskiej o 11,5 km z dwiema stacjami.

[edytuj] Zajezdnie (Депо)

• ТCz-1 Północna (Северное)
• ТCz-2 Sokół (Сокол)
• ТCz-3 Izmajłowo (Измайлово)
• ТCz-4 Krasnaja Presnia (Красная Пресня)
• ТCz-5 Kałużskoje (Калужское)
• ТCz-6 Planernoje (Планерное)
• ТCz-7 Zamoskworiecka (Замоскворецкое)
• ТCz-8 Warszawska (Варшавское)
• ТCz-9 Filiewska (Фили)
• ТCz-10 Swibłowo (Свиблово)
• ТCz-11 Wychino (Выхино)
• ТCz-12 Nowogirjewo (Новогиреево)
• ТCz-13 Czerkizowo (Черкизово)
• ТCz-14 Władykino (Владыкино)
• ТCz-15 Pieczatniki (Печатники)
• ТCz-16 Bratjewo (Братеево), w budowie

[edytuj] Metro moskiewskie nieznane

W Moskwie oprócz powszechnie znanej i bardzo rozbudowanej sieci metra istnieje też drugie, określane kryptonimem system D-6 (Д-6) zaś od publikacji nt w 1992 w czasopiśmie "Ogoniok" bardziej znane jako Metro-2, eksploatujące wydzielone jedynie dla aparatu władzy 3 linie.

Przypisy

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona metra moskiewskiego
• Metro moskiewskie w jęz. ros.
• kolejny portal - Metro moskiewskie w jęz. ros.