Metro-2
Z Wikipedii
Metro-2 to tajny system metra w Moskwie funkcjonujący niezależnie od głównej sieci publicznego metra moskiewskiego. Określany kryptonimem D-6 (Д-6), zaś od czasu publikacji w 1992 w czasopiśmie "Ogoniok" bardziej znany właśnie jako "Metro-2". System wg dostępnych, ale nigdy oficjalnie nie potwierdzonych relacji, składa się z 3 linii przeznaczonych jedynie dla wtajemniczonych członków aparatu władzy a kontrolowany jest przez służby specjalne.
Spis treści |
[edytuj] Linia 1
Budowana w latach 1947-1967 ze stacjami: Biblioteka im. Lenina, tzw. żółty dom z wieżyczką dla dostojników państwowych na pl. Smoleńskim, b. rezydencja pierwszego i kolejnego prezydenta ZSRR na Wzgórzach Leninowskich, podziemne miasteczko pod osiedlem Ramieńki (połączone korytarzem z MGU - Moskiewskim Uniwersytetem Państwowym), położona nieopodal wioski olimpijskiej Akademia Federalnej Służby Bezpieczeństwa, Akademia Sztabu Generalnego, rządowy port lotniczy Wnukowo-2 - łącznie 27 km. Istnieją przesłanki, że w latach 1986-1987 przedłużono ją do wojskowych osiedli - Własicha tj. Odińcowo-10 (siedziba podziemnego kompleksu dowództw) oraz Krasnoznamensk tj Golicyno-2 (Centrum Koordynacji Lotów Kosmicznych Wojsk Kosmicznych).
[edytuj] Linia 2
Uruchomiona w 1987 o długości 60 km, łączy Kreml z rządowym pensjonatem Bor, będącym w istocie zapasowym punktem dowodzenia Sztabu Generalnego. Wg innych danych jest dłuższa - prawdopodobnie łączy też kompleks dowodzenia Woronowo (od Kremla 74 km na płd.) lub poprowadzono ją jeszcze dalej, aż do kompleksu Ałaczkowo (Czechow-2).
[edytuj] Linia 3
Oddana również w 1987 o długości 20 km rozpoczyna się pod Kremlem, przebiega pod osławioną Łubianką, sztabem Obrony Przeciwlotniczej Moskiewskiego Okręgu Wojskowego na ul. Mjaśnickiej 33, stalinowskim bunkrem nieopodal „Czerwonych Wrot” do centralnego punktu dowodzenia obrony przeciwlotniczej zlokalizowanym w osiedlu wojskowym koło wsi Zarja w powiecie Bałaszychińskim.
[edytuj] Linia 4
W budżecie Rosji na 1997 była przewidziana suma na budowę kolejnej 4 linii. Miała rozpoczynać ona swój bieg w dzielnicy Smoleńskiej lub Kosygina jako odgałęzienie od pierwszej linii a więc przebiegać pod parkiem Zwycięstwa, obsługiwać nowy bunkier Obrony Cywilnej przy szosie Rublewskiej 48, dom Jelcyna przy bulwarze Osennym oraz kompleks sanatoryjny w Barwisze. Czy podjęto się jej realizacji ? Nie wiadomo.
[edytuj] Eksploatacja i tabor
System Metro-2 nadzorowany był najpierw przez 15 zarząd KGB, obecnie przez Służbę Obiektów Specjalnych Głównego Zarządu Programów Specjalnych Prezydenta GUSP (ГУСП). Jego głównym zadaniem jest utrzymywanie gotowości do ewakuacji. Tabor składa się z wyprodukowanych w latach 1972-1974 oraz 1986-1987 w pod moskiewskich Zakładach Produkcji Wagonów Metrowagonmasz (Метровагонмаш) w Mytyszczach 6 elektrowozów Ł (9), 1 elektrowóz wyłączony z eksploatacji, stoi rozbity w Elektrowozowni Wychino, również z zasilaniem akumulatorowym, przygotowanych na bazie wagonów Eż3 (+03) 4 salonek serii Eż6 (+06), 2 wagonów Eż3 (+03), z wyprodukowanej w 1995 w Zakładach Produkcji Lokomotyw Ljudinowoteplowoz (Людиновотепловоз) w Ljudinowie koło Kaługi 1 cztero wagonowej jednostki spalinowej DPS-01 (ДПС-01) oraz z platform towarowych UP-2 (IA-2) i MK 2/15. Na zasilaniu akumulatorowym tabor rozwija prędkość jedynie 15 km/godz. Obsługę serwisową prowadzą Zajezdnie w Moskwie - Izmajłowie, Sokoł, Wychino oraz Zakłady Remontu Jednostek Elektrycznych ZREPS (ЗРЭПС) w Moskwie. Linie są jednotorowe i umożliwiają poruszanie się nimi również samochodom, zwłaszcza używanym tu o napędzie akumulatorowym mikrobusom "Latvia", prod. łotewskich zakładów RAF. Tunele przebiegają na głębokości 40-84 m i mają przekrój o około 50 % większy od tuneli zasadniczego metra. Wykonawcą Metra-2 były firmy: A-10, ob. znane jako Transinżstroj (Трансинжстрой) oraz Metrostroj (Метрострой).
[edytuj] Tunele drogowe ?
Przed II wojną światową wybudowano również dwa tunele drogowe. Jeden łączył Ministerstwo Obrony przy ul. Mjaśnickiej 37 przez Kreml z daczą Stalina w Kuńcewie, drugi zaś przebiegał w kierunku stacji metra Sokolniki. W ich budowie wykorzystano, podobno, tunele zaprojektowane dla metra a przez nie niewykorzystane zaś na niektórych odcinkach w jednym obszernym wykopie położono dwa tunele obok siebie lub jeden nad drugim - dla metra i tunelu drogowego. Podobnie czasami biegną tunele obu systemów metra.
[edytuj] Ciekawostki
 |
Ta sekcja może zawierać informacje trywialne, plotkarskie i tym samym niepotrzebne w artykule encyklopedycznym. Staraj się integrować ciekawostki z główną treścią artykułu. Po oczyszczeniu tej sekcji możesz usunąć szablon. Potrzebę wpisania ciekawostek możesz omówić w dyskusji artykułu. |
Można jedynie zostawić do oceny historyków, czy powyższe projekty były niezbędne, czy kiedykolwiek je wykorzystano. Z pewnością były wytworem stanów chorobliwego zagrożenia Stalina i jego następców, zwłaszcza w okresie agresji hitlerowskiej jak i zimnej wojny.
Wg relacji byłego mera Moskwy Gawriła Popowa[1] "Metro-2" użyte zostało w sierpniu 1991 do ewakuacji uczestników tzw. puczu moskiewskiego.
Podobne systemy podziemnej ewakuacji istnieją też w Bukareszcie, Londynie, Pekinie, Pjongjangu i Waszyngtonie.
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Informacja o tzw. Metro-2 w jęz. ros.
- Kolejna informacja o tzw. Metro-2 w jęz. ros.
- Mapa tajnych linii metra
