Międzynarodowy Kodeks Marketingu Produktów Zastępujących Mleko Kobiece

Z Wikipedii

Międzynarodowy Kodeks Marketingu Produktów Zastępujących Mleko Kobiece (International Code of Marketing of Breast-milk Substitutes) to przyjęty w 1981 przez zgromadzenie ogólne WHO dokument zawierający zalecenia co do ograniczeń w marketingu substytutów mleka dla niemowląt. Za przyjęciem kodeksu głosowało 118 państw, a jedynie USA były przeciw ([1]). Przyjęcie kodeksu było poprzedzone protestami niektórych organizacji pozarządowych przeciwko postępowaniu producentów substytutów mleka. W ramach protestu grupy sprzeciwu m.in. ogłosiły w 1977 bojkot produktów Nestlé, który (pierwszy raz) trwał do 1984, tj. do czasu, gdy firma ta zgodziła się respektować postanowienia Kodeksu.

Kodeks zabrania praktycznie wszystkich form reklamy i marketingu substytutów mleka, w szczególności reklamy prowadzonej na terenie placówek służby zdrowia. Precyzuje także zasady kontaktów producentów substytutów mleka z personelem służby zdrowia oraz kwestię oznaczeń wymaganych na tego typu produktach.

Przepisy Kodeksu zabraniają firmom m.in.:

nawiązywania bezpośrednich kontaktów pomiędzy przedstawicielami handlowymi a personelem medycznym oraz matkami i kobietami w ciąży;
rozdawania bezpłatnych próbek mleka w szpitalach i innych obiektach publicznej służby zdrowia;
reklamowania produktów spożywczych przeznaczonych dla niemowląt poniżej 6 miesiąca życia oraz smoczków, butelek etc;
rozdawania firmowych prezentów rodzicom oraz pracownikom służby zdrowia;
idealizowania opakowań oraz używania na etykietach wizerunków matek i dzieci.

Stosownie do postanowień Kodeksu informacja na opakowaniu winna być napisana w prosty i zrozumiały sposób - w języku kraju, na terenie którego produkt jest przeznaczony do sprzedaży. Nie powinno się używać słów takich jak "matczyne", "ludzkie" i im podobne. Etykieta obligatoryjnie winna zawierać ostrzeżenie, o tym, że karmienie piersią jest najlepszym sposobem żywienia niemowląt, a mleko zastępcze może być stosowane tylko za zgodą lekarzy.

Respektowanie postanowień Kodeksu napotyka wiele trudności. Kodeks ten - tak jak i wiele innych aktów prawa międzynarodowego (deklaracji, konwencji) - pozbawiony jest skutecznie wiążących sankcji i w dużej mierze jego przestrzeganie uzależnione jest od dobrej woli sygnatariuszy.

Jednak pomimo że kodeks nie ma mocy prawnej, jego zalecenia, w całości bądź części, zostały wprowadzone do prawodawstwa niektórych krajów.

Ciężar monitorowania naruszeń przepisów Kodeksu wzięły na siebie głównie organizacje pozarządowe. Jako pierwsza powstała w USA w 1979 r. International Baby Food Action Network a po niej Baby Milk Action w Wielkiej Brytanii oraz Baby Nahrung w Niemczech. Na stronach internetowych tych organizacji może znaleźć szczegółowe raporty dotyczące przestrzegania przepisów Kodeksu przez różne firmy na całym świecie.