Michał Bron
Z Wikipedii
Michał Bron (ur. 1 stycznia 1909) – pułkownik WP, oficer polskiego wywiadu wojskowego (Oddziału II Sztabu Generalnego LWP).
Urodzony prawdopodobnie w Rosji, do 1921 przebywał w Związku Radzieckim. W latach 1936-1939 brał udział jako ochotnik w toczącej się wówczas w Hiszpanii wojnie domowej (zob. Hiszpańska wojna domowa) pomiędzy wojskami rządowymi i rebeliantami dowodzonymi przez generała Francisco Franco. Od 1943 oficer Wojska Polskiego, w 1945 przez jakiś czas służył w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego (ramieniu zbrojnym Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego) jako szef Wydziału Wychowania Kadr KBW. W lutym 1946 wysłany jako attaché wojskowy do Belgradu; po powrocie do kraju w 1948 rozpoczął służbę w wywiadzie wojskowym (Oddział II SG LWP). Od lipca 1948 zastępca szefa Wydziału I Oddziału II SG WP, w kwietniu 1949 szef. W październiku 1950 słuchacz kursu doskonalenia dowódców przy Akademii Sztabu Generalnego i od września 1951 szef Wydziału Operacyjnego Sztabu 8 Korpusu Piechoty w Olsztynie. Następnie od kwietnia 1952 redaktor naczelny "Myśli Wojskowej".
Aresztowany niespodziewanie 11 listopada 1952, wyszedł na wolność 30 listopada 1954; od lutego 1955 zastępca redaktora naczelnego "Nowych Czasów". W kwietniu 1957 ponownie wyjechał jako attaché wojskowy do Belgradu; po powrocie w 1959 zwolniony z wywiadu wojskowego (od 1951 Zarządu II SG WP).
[edytuj] Bibliografia
- Leszek Pawlikowicz, Tajny front zimnej wojny. Uciekinierzy z polskich służb specjalnych 1956-1964, Oficyna Wydawnicza Rytm, Warszawa 2004, ISBN 83-7399-074-7.
