Mike Spence
Z Wikipedii
Michael Henderson "Mike" Spence (ur. 30 grudnia 1936 roku w Croydon, zm. 7 maja 1968 roku w Indianapolis) - brytyjski kierowca wyścigowy.
Spis treści |
[edytuj] Kariera
Zaczynał karierę w niższych klasach wyścigowych, głównie w Formule Junor. W 1963 roku zajął czwarte miejsce podczas wyścigu wspierającego Grand Prix Wielkiej Brytanii na torze Silverstone, czym zwrócił uwagę Colina Chapmana.
Gdy podczas wyścigu w Enna-Pergusa kontuzji doznał Trevor Taylor; jeden z dwóch fabrycznych kierowców F1 zespołu Lotusa, Chapman postanowił dać szansę właśnie Spence'owi. Debiut blondwłosego Anglika nastąpił w Grand Prix Włoch na torze Monza, gdzie jednak musiał wycofać się po awarii układu olejowego.
W 1964 roku Taylor odszedł z zespołu Lotusa, lecz jego następcą nie został Spence, a mistrz Formuły Junior Peter Arundell. Liderem Lotusa niezmiennie pozostawał Jim Clark. Spence początkowo startował w Formule 2, jednak gdy w połowie sezonu Arundell doznał groźnych obrażeń na torze Reims, wrócił do F1. W kończącym sezon Grand Prix Meksyku zajął czwarte miejsce.
W 1965 roku Arundell ciągle przechodził rehabilitację dzięki czemu Spence zaliczył - jak się później okazało - swój najlepszy sezon w F1. Na początku roku wygrał niezaliczany do punktacji mistrzostw Race Of Champions na torze Brands Hatch, a później trzy razy zajmował czwarte miejsca, by wreszcie, w ostatniej odsłonie sezonu, po raz pierwszy - i zarazem jedyny w karierze - stanąć na podium wyścigu mistrzowskiego, w bardzo szczęśliwym dla niego Meksyku.
W kolejnym sezonie - 1966 - Arundell wrócił do Lotusa i Spence musiał szukać innego miejsca pracy. Znalazł je w prywatnym zespole Rega Parnella, używającego nadwozi Lotusa i silników BRM. Mimo kilku awarii Spence zdołał dwukrotnie dojechać do mety na piątym miejscu, czym zapewnił sobie miejsce w fabrycznym zespole BRM na sezon 1967, gdzie został partnerem wschodzącej gwiazdy F1, Jackie Stewarta. Wzajemną rywalizację wygrał Stewart, który jednak miał znacznie wiecej awarii i Spence zakończył sezon z zaledwie jednopunktową stratą do Szkota.
[edytuj] Śmierć
W 1968 roku Stewart odszedł do Matry i nowym partnerem Spence'a w BRM został Pedro Rodriguez. Jednak gdy w kwietniu tego roku zginął Jim Clark, Spence otrzymał jednorazową propozycję od Colina Chapmana, aby wystąpić w wyścigu Indianapolis 500 w samochodzie napędzanym turbiną paliwową Pratt & Whitney.
Podczas sesji testowej nieobeznany z linią jazdy po torze owalnym Spence zbyt szeroko wszedł w zakręt numer 1 i uderzył w betonową ścianę. Prawe przednie zawieszenie złamało się pod kątem prostym i Anglik został uderzony kołem w głowę, zrywając przy okazji kask ochronny. W efekcie tego urazu zmarł po kilku godzinach w miejscowym szpitalu.
[edytuj] Fakty i ciekawostki
- Łącznie w swojej karierze wystąpił w 36 wyścigach Formuły 1; zdobył 27 punktów. W swoim najlepszym sezonie - 1965 - zajął ósme miejsce w klasyfikacji generalnej.
- W dzieciństwie cierpiał na chorobę Heinego-Medina, lecz w przeciwieństwie do np. Bruce'a McLarena, nie był ułomny fizycznie.
- 7 kwietnia 1968 roku zastąpił Jima Clarka podczas wyścigu samochodów sportowych w Brands Hatch, ponieważ Szkot wybrał start w zawodach F2 na torze Hockenheim, gdzie zginął w wypadku.
- Jego ciało zostało poddane kremacji; urna z prochami znajduje się w Slough Cementary & Crematorium w hrabstwie Berwick w Anglii.[1]
