Monika Sosnowska
Z Wikipedii
Monika Sosnowska "Sosna" (ur. 7 maja 1972 w Rykach), plastyk, autorka instalacji. W latach 1993-1998 studiowała w Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu (dyplom w 1998 roku) i Rijksakademie van Beeldende Kunsten w Amsterdamie (studia podyplomowe 1999-2000). W 2007 roku reprezentowała Polskę na 52. Biennale Sztuki w Wenecji (kurator: Sebastian Cichocki). Sosnowska odnosi się w swojej sztuce do wschodnioeuropejskich doświadczeń z powojenną modernizacją – bloków mieszkalnych, pawilonów usługowych, dworców i centrów handlowych. Istotne są dla niej także „drugorzędne” cechy architektury, jak dominująca wówczas kolorystyka, użycie specyficznych materiałów budowlanych, ale i oddolna działalność mieszkańców blokowisk, polegająca na swoistym aranżowaniu korytarzy, samowolnym stawianiu ogrodzenia, tworzeniu amatorskich szyldów i wystaw sklepowych. Sosnowska bada najczęściej elementy architektury, które są nieprawidłowe, obarczone błędem. Dotyka przeoczonych aspektów funkcjonowania miasta - pamiątek po urbanistycznych utopiach, nieudanych realizacjach, nietrwałości budynków, jednocześnie sięgając w swej sztuce po psychodeliczne właściwości architektury. W 2005 roku, w helsińskim centrum sztuki Kiasma, zrealizowała pracę „Fontanna”, która ograniczała się do zacieku na suficie i tworzonej przez kapiącą wodę plamy na wykładzinie. W parku przy Villa Manin we włoskim Passarino („Ruiny”, 2005) artystka wyprodukowała „nowe ruiny”. Rozbita ściana ma biało-zieloną lamperię charakterystyczną dla polskich blokowisk a fragmenty konstrukcji leżące na trawie, tworzą sekwencję abstrakcyjno-geometrycznych rzeźb. W przygranicznym Cieszynie stworzyła gigantyczny mural (2004), reklamujący nieprodukowany od dziesięcioleci telewizor radzieckiej marki Rubin. Zaproszona do projektu „Ideal City, Invisible Cities” (2006) w Zamościu wybudowała betonowy, skrzywiony blok tryskający czarną wodą. Obiekt ten wydawał się być wadliwie zaprojektowanym elementem dekoracyjnym z lat 70., który na skutek upływu czasu popadł w karykaturalną ruinę. Na zaproszenie Museum of Modern Art w Nowym Jorku (2006) stworzyła geometryczną rzeźbę dziury w suficie i gruzu.
[edytuj] Wystawy indywidualne
- Mała Alicja, Centrum Sztuki Współczesnej, Warszawa, 2001
- Dodatkowe oświetlenie, Rijksakademie, Amsterdam, 2000
- Przestrzeń w części nieistniejąca, Rijksakademie, Amsterdam, 2000
- Outline,
- Przesunięcie, Rijksakademie, Amsterdam, 1999
- Podwójny pokój, Hans Brinker Hotel, Amsterdam, 1999
[edytuj] Wystawy grupowe
- Schaulager, wraz z Andrea Zittel, Bazylea, 2008
- Otwarcie Galerii Raster, Warszawa, 2001
- Centrum Sztuki , Mamako, Mali, 2000
- Kunsvlaai, targi sztuki, Amsterdam, 2000
- Konkurs im. Eugeniusza Gepperta, Galeria Awangarda BWA, Wrocław, 1998
- Bayam Show School, Londyn, 1998
[edytuj] Wyróżnienia
- Baloise Art Prize (2003)
- Paszport Polityki (2003)
