Muhammad Ibn Abd al-Wahhab
Z Wikipedii
Muhammad Ibn Abd al-Wahhab, Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhāb ibn Sulajmān al-Tamīmi al-Hanbali arab.محمد بن عبد الوهاب (ur. 1703 w prowincji Nadżd – zm. 1792) – muzułmański teolog, twórca wahhabizmu - radykalnego, ortodoksyjnego prądu islamu sunnickiego będącego m.in. odpowiedzią na coraz silniejsze wpływy na terenie Półwyspu Arabskiego sufizmu.
Zawarł z wodzem Nadżdu Muhammadem ibn Saudem pakt, według którego tereny podbite przez dynastię saudyjską będą przestrzegały czystego islamu. Wraz z ibn Saudem stworzyli silne państwo Nadżad obejmujące większość ziem Półwyspu Arabskiego. Pakt został ostatecznie wypełniony w roku 1932: Abd al-Aziz ibn Saud, po zakończeniu podbojów terytorialnych, ustanowił nowe państwo – Arabię Saudyjską.
Szejch Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhab dążył do rozpowszechniania posłania o czystym tawhid (monoteizmie, którego naucza islam) i ostrzegał przeciwko szirk (politeizmowi) we wszystkich jego formach, takich jak np. przywiązanie do zmarłych, drzew, skał. Muhammad ibn ‘Abd al-Wahhab twierdził, iż podąża drogą Salaf i Tabi’in (pierwszego i następnego po Proroku Mahomecie pokolenia muzułmanów), jak również że głoszone przez niego nauki są w pełni zgodne z Koranem i Sunną. Według jego zwolenników potwierdzają to jego książki i fatwy (orzeczenia prawne), jak również książki pisane przez jego naśladowców.
