Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku

Z Wikipedii

Wiatrak ze skansenu w Olsztynku

Replika kościoła z Rychnowa

Karczma ze Skandawy

Muzeum Budownictwa Ludowego w Olsztynku – skansen powstał w 1909 w Królewcu, jako ekspozycja architektury ludowej, na obrzeżach ogrodu zoologicznego w Królewcu. W 1937 podjęto decyzję o przeniesieniu ekspozycji do Olsztynka, gdzie już znajdowało się mauzoleum Hindenburga. Przenosiny trwały w latach 1938-1942. Nie udało się przenieść wszystkich obiektów.

Po II wojnie światowej opiekę nad zgromadzonymi w Olsztynku budynkami sprawował Wojewódzki Konserwator Zabytków w Olsztynie. Pod koniec lat 50. XX wieku rozpoczęto uzupełniać kolekcję o nowe obiekty architektury wiejskiej. W 1962 utworzono Park Etnograficzny, funkcjonujący jako Oddział Muzeum Mazurskiego w Olsztynie. Już w 1969 skansen zaczął funkcjonować jako samodzielna i autonomiczna jednostka pod nazwą "Muzeum Budownictwa Ludowego Park Etnograficzny w Olsztynku". W 1985 włączono do skansenu dwa budynki, znajdujące się na terenie miasta Olsztynka (część staromiejska): tzw. "Dom Mrongowiusza" oraz "Salon Wystawowy" w odbudowanym i przeznaczonym na cele muzealne dawnym kościele parafialnym.

Obecnie skansen w Olsztynku zajmuje około 60 ha, znajduje się tu ponad 60 obiektów architektonicznych (12 przeniesionych z Królewca). Wśród obiektów muzealnych znajdują się chałupy z Powiśla, Warmii, Mazur, dawnej Barcji, Natangii, Sambii i Małej Litwy. Ponadto znajdują się tu: dzwonnica, wiatraki (w tym holenderski z Dobrocina), młyn, kościół (rekonstrukcja drewnianego kościoła ewangelickiego z Rychnowa), kuźnia, karczma (przeniesiona ze Skandawy), remiza strażacka z Giedajt, olejarnia z Kronina, lamus z Drogosz, garncarnia i wozownia z Tomaszkowa.