Nabój 7,62 x 25 mm TT

Z Wikipedii

7,62 x 25 mm TT
Naboje 7,62 mm TT (lewy pełnopłaszczowy (P), prawy przeciwpancerny (P-41)
Rodzaj	nabój pistoletowy
Kaliber	7,62 mm
Średnica
pocisku	7,85 mm
max. szyjki	8,44 mm
max. stożka przejściowego	9,58 mm
max. łuski	9,84 mm
kryzy	9,96 mm
Długość
łuski	25,1 mm
naboju	35 mm
Masa
naboju	10,5-10,8 g
pocisku	5,5 g
materiału miotajacego	0,52 g
Inne
Prędkość pocz. pocisku	420 m/s
Energia pocz. pocisku	508 J
Ciśnienie max.	220-240 MPa

7,62 x 25 mm TT (7,62 x 25 mm wz.30, 7,62 mm TT, 7,62 mm nabój Tokariewa) – standardowy nabój pistoletowy Armii Czerwonej od 1930 roku.

Nabój stanowił wersję naboju 7,63 x 25 mm Mausera. Różnica w kalibrze jest na tyle niewielka że oba naboje są zamienne wymiarowo. Został wprowadzony do uzbrojenia wraz z pistoletem TT Tokariewa w 1930 roku. Nabój Tokariewa posiada łuskę butelkową, pocisk (standardowy typ P)najczęściej z rdzeniem ołowianym i płaszczem stalowym platerowanym miedzią. Nabój standardowo elaborowany był prochem P-45, P-85, P-125 (liczba oznacza ilość części azotanu potasu na 10 części masy prochowej). Od 1941 roku produkowano także naboje PT (z pociskiem smugowym), P-41 (z pociskiem przeciwpancerno – zapalającym), pojawiła się wtedy także wersja naboju P z rdzeniem stalowym. Po drugiej wojnie światowej nabój 7,62 x 25 mm TT stał się przepisowym nabojem pistoletowym we wszystkich krajach Układu Warszawskiego a także w ChRL i Jugosławii. W latach 1948-1956 amunicja 7,62 mm TT była produkowana także w Polsce.

Po rozpadzie ZSRR w latach 90. XX wieku w Rosji amunicja 7,62 x 25 mm TT przeżyła "drugą młodość", jako narzędzie pracy płatnych zabójców. Stało się tak gdyż amunicja przeciwpancerna 7,62 x 25 mm TT w odróżnieniu od słabszej amunicji 9 x 18 mm Makarowa doskonale sprawdzała się w przebijaniu lekkich kamizelek kuloodpornych. Nie bez znaczenia było że używający tej amunicji pistolety TT były tanie i powszechnie dostępne, co umożliwiało porzucanie ich na miejscu zbrodni zgodnie z popularnym w tym okresie zwyczajem płatnych zabójców.

[edytuj] Bibliografia

1. Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
2. Ireneusz Chloupek, Rosyjski Mauser, Komandos 10/94. ISSN 0867-8669