Nabój 9 x 18 mm Makarowa

Z Wikipedii

9 x 18 mm Makarow
Rodzaj	nabój pistoletowy
Kaliber	9 mm
Średnica
pocisku	9,25 mm
min. łuski	9,85 mm
max. łuski	9,90 mm
kryzy	9,90 mm
Długość
łuski	18 mm
pocisku	11 mm
naboju	25 mm
Masa
naboju	10 g
pocisku	6,1 g
materiału miotajacego	0,24 g
Inne
Prędkość pocz. pocisku	310-315 m/s (z lufy 85 mm) 340 m/s (z lufy 140 mm)
Energia pocz. pocisku	303 J
Ciśnienie max.	120 MPa

9 x 18 mm Makarowa (57-N181S) - standardowy nabój pistoletowy państw Układu Warszawskiego.

Nabój został opracowany na przełomie lat czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku i wprowadzony do uzbrojenia w roku 1951 wraz z pistoletem Makarowa (PM). Pod względem konstrukcyjnym jest on wzorowany na przedwojennym czechosłowackim naboju Strakonice vz. 24 i eksperymentalnym niemieckim 9 mm Ultra. Nabój nie rozpowszechnił się poza państwami Układu Warszawskiego i po jego rozpadzie kolejne państwa rezygnowały z jego używania jako podstawowej amunicji pistoletowej (nawet w Rosji przyjęto do uzbrojenia skonstruowany przez Jarygina pistolet PJa kalibru 9 x 19 mm Parabellum). Natomiast coraz większą popularnością ten nabój cieszy się na rynku cywilnym (zwłaszcza w USA) ponieważ jest to obecnie najmocniejszy nabój pistoletowy możliwy do zastosowania w pistolecie z zamkiem swobodnym. Rzeczywisty kaliber tego naboju to 9,25 mm dlatego w niektórych krajach (np. NRD) był klasyfikowany jako 9,2 x 18 mm.

[edytuj] Bibliografia

1. Stanisław Kochański, Broń strzelecka lat osiemdziesiątych, Bellona 1991. ISBN 83-11-07784-3
2. Ireneusz Chloupek, Fałszywa "dziewiątka"..., Komandos 7/8/94. ISSN 0867-8669