Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy
Z Wikipedii
Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy – okres w Wielkopolsce po upadku Napoleona i powrotu Wielkopolski pod władanie Prus, aż po zwycięskie powstanie wielkopolskie.
Po klęsce Napoleona, a później po nieudanych powstaniach z lat 1831, 1846 i 1848 Wielkopolanie zmienili styl walki z zaborcą. Już nie walka zbrojna, ale praca organiczna i praca u podstaw: edukacja społeczeństwa i dbanie o jego rozwój ekonomiczny.
W tym okresie w Wielkopolsce powstało wiele polskich organizacji, stowarzyszeń, m.in. Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, które ze stowarzyszenia humanistyczno-artystycznego szybko przekształciło się w instytucję prowadzącą regularną działalność naukową. Władze pruskie bowiem nie zezwalały na utworzenie w Poznaniu uniwersytetu. Z własnych składek poznaniacy wybudowali w 1875 roku Teatr Polski. Symbolem tego okresu jest też poznański Bazar – symbol oporu i rozwoju polskiego handlu i rzemiosła.
Po I wojnie światowej Poznań miał być nadal miastem pruskim. Wtedy mieszkańcy Wielkopolski chwycili jednak za broń i wygrali. Poznań powrócił do Rzeczypospolitej w wyniku zwycięskiego powstania wielkopolskiego w 1918/1919.
Najbardziej znane osoby okresu najdłuższej wojny nowoczesnej Europy
- Karol Marcinkowski
- Hipolit Cegielski
- Dezydery Chłapowski
- ks. Piotr Wawrzyniak
- ks. Augustyn Szamarzewski
O okresie tym opowiada znany polski serial telewizyjny Najdłuższa wojna nowoczesnej Europy.