Natan Sharansky
Z Wikipedii
Natan Sharansky (hebr.: נתן שרנסקי, ros.: Натан Борисович Щаранский; ur. 20 lutego 1948) - były sowiecki dysydent, antykomunista, syjonista, izraelski polityk i pisarz.
Od marca 2003 do maja 2005 był ministrem bez teki, odpowiedzialny za sprawy Jerozolimy oraz diaspory. Wcześniej był wicepremierem, ministrem budownictwa i konstrukcji do marca 2001, ministrem spraw wewnętrznych (czerwiec 1999, zrezygnował w czerwcu 2000), ministrem przemysłu i handlu (1996-1999). Zrezygnował ze stanowiska w gabinecie w kwietniu 2005 w sprzeciwie przeciwko planowi usunięcia żydowskich osadników ze Strefy Gazy. W 2006 roku ponownie wszedł do Knessetu jako członek partii Likud.
[edytuj] Biografia
Urodził się w Doniecku jako Anatolij Borysowicz Szczaranskij (Анатолий Борисович Щаранский). Ukończył matematykę na Moskiewskim Instytucie Fizyki i Technologii.
Po udzieleniu mu w 1973 r. odpowiedzi odmownej przez władze na jego starania o wyjazd do Izraela (za powód podano kwestie "narodowego bezpieczeństwa"), pracował jako tłumacz języka angielskiego dla fizyka i dysydenta Andrieja Sacharowa. Został także aktywistą praw człowieka. Był jednym z założycieli ruchu Żydów, którym odmówiono prawa do emigracji do Izraela, będącym częścią Moskiewskiej Grupy Helsińskiej, znanej także jako grupa Jurija Orłowa.
W marcu 1977 roku został aresztowany, a w czerwcu 1978 oskarżony o zdradę i szpiegostwo na rzecz USA. Został skazany na 13 lat ciężkich robót. Po 16 miesiącach aresztu w Lefortowie, został wysłany do syberyjskiego obozu Perm 35, gdzie przebywał 9 lat. O jego zwolnienie walczyło wiele zachodnich organizacji broniących praw człowieka i zachodnich dyplomatów. Spowodowało to irytację władz radzieckich. W 1986 roku został wymieniony na sowieckiego szpiega i umożliwiono mu wyjazd do Izraela. Tam przyjął hebrajskie imię Natan.
W 1988 roku Sharansky został wybrany na przewodniczącego Forum Syjonistycznego, organizacji zrzeszającej syjonistycznych byłych sowieckich dysydentów. Był także jednym z redaktorów Jerusalem Report i członkiem zarządu organizacji Peace Watch.
W 1989 roku prezydent USA, Ronald Reagan odznaczył go Medalem Wolności.
Sharansky jest przewodniczącym i założycielem (1995) partii politycznej Israel Ba-Aliya, propagującej asymilację Żydów z byłych krajów sowieckich w izraelskim społeczeństwie. Razem z Yulim Edelsteinem i sloganem wyborczym mówiącym, iż to ugrupowanie jest inne: jego przywódcy najpierw idą do więzienia, a potem do polityki (a nie odwrotnie), partia zdobyła 7 miejsc w Knessecie w wyborach 1996 roku.
Od 2003 do 2005 roku Sharansky był członkiem rady ministrów (drugi rząd Ariela Szarona). Zrezygnował 2 maja 2005, w proteście przeciwko planowi Szarona zlikwidowania osiedli żydowskich w Strefie Gazy.
Znalazł się na pozycji 9. na liście najbardziej wpływowych ludzi magazynu TIME, w kategorii "Naukowcy i myśliciele". Jest obecnie członkiem Shalem Center, instytutu badawczego z siedzibą w Jerozolimie, zajmującego się m.in. publikacją dziennika Azure.
[edytuj] Pisarstwo
Jego książka The Case for Democracy. The Power of Freedom to Overcome Tyranny and Terror, współautorstwa Rona Dermera, miała wielki wpływ m.in. na prezydenta USA, George'a W. Busha i innych członków jego administracji.
W swojej publikacji Sharansky twierdzi, iż wolność jest kluczowa dla bezpieczeństwa i rozwoju, a każdy człowiek i naród zasługuje na życie w wolnym i demokratycznym społeczeństwie. Prawa człowieka i stabilizacja mogą być zapewnione tylko poprzez uwolnienie ludzi spod władzy ich prześladowców i utworzenie wolnych społeczeństw, w których każdy ma prawo do wyrażania swoich opinii. Z tego też powodu, jak twierdzi, wolny świat musi zająć się promowaniem demokracji dla ludzi uciskanych, a nie współpracować z tyraniami.
Jednocześnie Sharansky jest zwolennikiem twardego stanowiska w stosunkach z Arabami, twierdząc, że nie dojdzie do pokoju pomiędzy Izraelem a Palestyńczykami, jeżeli ci ostatni nie poradzą sobie sami z antysemityzmem i grupami terrorystycznymi, takimi jak Hamas. Krytycy Sharansky'ego twierdzą, że nie da pogodzić się jego zdecydowanego syjonizmu z jego walką na rzecz uniwersalnych praw człowieka i demokracji.
