National Reconnaissance Office

Z Wikipedii

Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: interpunkcja, zapis nazwisk, linki wewnętrzne. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość.

National Reconnaissance Office (NRO) — Narodowe Biuro Rozpoznania — jedna z agencji Departamentu Obrony Stanów Zjednoczonych, zajmująca się rozpoznaniem strategicznym. Jedna z bardziej utajnionych agencji wywiadu USA. Utworzona została w sierpniu 1960 roku, lecz informacje o jej istnieniu podano oficjalnie do wiadomości publicznej dopiero 18 września 1992 roku.

Spis treści 1 Utworzenie NRO 2 Zadania 3 Wysoki budżet 4 CIA a USAF 5 Współpraca z innymi agencjami 6 Ściśle tajne 7 Personel 8 Podzielone funkcje 9 Program Corona 9.1 Keyhole, programy Corona, Argon, i Lanyard 9.2 Oznaczenia 10 Programy i misje NRO, wspólnie wykonane z innymi agencjami 11 Nadużycia 12 Nowa agencja 13 Źródła i strony www

[edytuj] Utworzenie NRO

NRO zostało utworzone 25 sierpnia 1960 roku, koncepcja utworzenia agencji tego typu pojawiła się w lutym 1958 roku, podczas spotkania ówczesnego prezydenta Stanów Zjednoczonych, Dwighta Eisenhowera, z członkami utworzonej przez niego tzw. grupy roboczej. W spotkaniu wzięli udział m.in. Dwight Eisenhower, zastępca dyrektora badań i techniki Departamentu Obrony John Rubel, doradca naukowy prezydenta dr George B. Kistiakowsky oraz podsekretarz sił powietrznych Joseph Charyk. Głównym powodem rozmów było wystrzelenie przez Związek Radziecki pierwszego sztucznego satelity Sputnik.

[edytuj] Zadania

Głównym zadaniem nowej agencji była koordynacja misji rozpoznawczych, prowadzonych przez satelity i samoloty wywiadowcze, m.in. Lockheed U-2 i SR-71 Blackbird. NRO koordynuje projektowanie i budowę amerykańskich satelitów rozpoznawczych, odpowiada również za utrzymanie i wykorzystywanie tych, które aktualnie znajdują się na orbicie. Narodowe Biuro Rozpoznania kontroluje wszystkie sztuczne satelity rozpoznawcze Stanów Zjednoczonych, monitoruje ich systemy wykrywania i ostrzegania, nadzoruje także przestrzeganie porozumień o ograniczeniu zbrojeń, prowadzi nadzór satelitarny wszelkiego rodzaju ćwiczeń wojskowych, monitoruje przebieg klęsk żywiołowych.

[edytuj] Wysoki budżet

Z biegiem lat działalności Narodowego Biura Rozpoznania oraz charakteru misji przez agencję wykonywanej, jej budżet był większy niż Agencji Bezpieczeństwa Narodowego NSA. Budżet Narodowego Biura Rozpoznania nie podlegał kontroli Kongresu. Szacuje się go na 7 miliardów dolarów.

[edytuj] CIA a USAF

Od wielu lat między Lotnictwem Stanów Zjednoczonych USAF a Centralną Agencją Wywiadowczą CIA trwał zacięty spór o to, kto powinien całkowicie kontrolować i wykorzystywać materiały wywiadowcze, zebrane przez satelity i samoloty szpiegowskie. Po tym jak CIA wyszła górą nad kontrolowaniem programu U-2, jej kierownictwo miało dużą ochotę podporządkowania sobie wywiadu satelitarnego, który był jeszcze młody, lecz się gwałtownie rozrastał. Utworzenie Narodowego Biura Rozpoznania, położyło kres tym sporom.

[edytuj] Współpraca z innymi agencjami

Narodowe Biuro Rozpoznania współpracuje blisko ze swymi partnerami, a szczególnie z Agencją Bezpieczeństwa Narodowego, Centralną Agencją Wywiadowczą oraz innymi agencjami wywiadowczymi Stanów Zjednoczonych, których w latach zimnej wojny, było dość sporo.

[edytuj] Ściśle tajne

Narodowe Biuro Rozpoznania utworzone zostało w sierpniu 1960 roku, lecz informacje o jego istnieniu podano oficjalnie do wiadomości publicznej dopiero we wrześniu 1992 roku. Tym czasem bez większego rozgłosu NRO przerodziło się w potężną, niemal całkiem niezależną finansowo instytucję. Najgłębsza tajemnica, okrywająca nawet sam fakt jego istnienia, sprawiła, że budżet Narodowego Biura Rozpoznania uniknął kontroli kongresu.

[edytuj] Personel

Personel NRO ocenia się na ok. 4 tys. osób. Składa się on z personelu Departamentu Obrony, m.in. Centralnej Agencji Wywiadowczej i sił zbrojnych różnego rodzaju, choć większy procent stanowi personel Sił Powietrznych (US Air Force - USAF).

[edytuj] Podzielone funkcje

Tak naprawdę nie tylko NRO zajmuje się i ma dostęp do zadań tego typu. Na przykład interpretacją obrazów satelitarnych zajmuje się nie NRO, lecz Centralna Agencja Wywiadowcza. Ściśle mówiąc, "Narodowy Ośrodek Interpretacji Danych Fotograficznych", podległy pod CIA. Narodowe Biuro Rozpoznania posiada jedynie część samolotów rozpoznawczych, lecz i to wyjęto spod kompetencji NRO. Od 1994 roku zajmuje się tym Biuro Rozpoznania Napowietrznego Departamentu Obrony (Defense Airborne Reconnaissance Office - DARO). DARO koordynuje obecnie gromadzenie i eksploatację wszelkich danych rozpoznania napowietrznego przez samoloty załogowe i bezzałogowe.

[edytuj] Program Corona

Pierwszym programem użycia satelity wywiadowczego wyposażonego w kamery fotograficzne był program nazwany Corona. Pierwszy lot testowy (Keyhole - KH-1) odbył się 28 lutego 1959 roku. Satelita wywiadowczy Corona wykorzystywany był do obserwacji m.in. Związku Radzieckiego, Chin, Środkowego Wschodu i innych rejonów świata.

Prace nad satelitą Corona jako następcą samolotu szpiegowskiego U-2 rozpoczęto w 1956 roku. Początkowo znany był jako System Broni Sił Powietrznych (US Air Force Weapon System - WS). Satelitę określano jako 117L - strategiczny satelita rozpoznawczy. Satelita Corona był używany w latach 1960 - 1972, przez ten czas wykonał 12 misji rozpoznawczych, jako część programu Argon (zob. tabelę), z których 6 zakończyło się sukcesem.

[edytuj] Keyhole, programy Corona, Argon, i Lanyard

Nazwą Keyhole Amerykanie określali rozpoznanie środkami obrazującymi (Imagery Intelligence - IMINT), informacje wywiadowcze zbierane przez samoloty szpiegowskie i satelity. Nazwa Keyhole (KH) odnosiła się do aparatów fotograficznych.

[edytuj] Oznaczenia

Np. aparaty fotograficzne satelity Corona oznaczono jako -

• KH-1
• KH-2
• KH-3
• KH-4

Aparaty fotograficzne satelity Argon oznaczano jako KH-5, a aparaty fotograficzne satelity Lanyard – jako KH-6.

NRO także oznaczało późniejsze satelity - KH-7, 8, 9 - satelity Big Bird, wystrzelonego w 1972 roku. KH-11 (Crystal i Kennan). Narodowe Biuro Rozpoznania zaprzestało stosować ten system oznakowania. KH-14 był ostatnim tak oznaczonym satelitą.

[edytuj] Programy i misje NRO, wspólnie wykonane z innymi agencjami

Program	Typ kamery	Okres użytkowania	Udane misje	Niepowodzenia	Rozdzielczość
Corona	KH-1	1960	1	9	12,m
Corona	KH-2	1960 - 1961	4	6	7,5,m
Corona	KH-3	1961	4	2	3,5,m -7,5,m
Corona	KH-4/A/B	1962 - 1972	86	9	1,8,m – 7,5,m
Argon	KH-5	1962 – 1964	6	6	7,5,,m – 140,m
Lanyard	KH-6	1963	1	1	1,8,m

[edytuj] Nadużycia

W 1990 roku okazało się, że NRO bez wiedzy DoD i DCI zakupiło prawie 6 hektarów ziemi więcej, niż zakładały plany budowy (kosztem 304 milionów dolarów). W czerwcu 1995 roku John M. Deutch, od miesiąca nowy dyrektor Centralnej Agencji Wywiadowczej (DCI), poinformowany został przez przedstawicieli komisji dochodzeniowej kongresu, że NRO zataiło przed organami kontrolnymi blisko czteromiliardową nadwyżkę budżetową. Doprowadziło to do dymisji ówczesnego szefa NRO Jeffreya Harrisa oraz zastępcy sekretarza sił powietrznych ds. przestrzeni kosmicznej, Jimmiego Hilla.

[edytuj] Nowa agencja

Wszystkie nadużycia NRO, uznano jako wstęp do utworzenia nowej agencji Departamentu Obrony - Narodowej Agencji Obrazowania i Kartografii, która poza Narodowym Biurem Rozpoznania wchłonąć miała również istniejące: Agencję Kartograficzną Departamentu Obrony (Defense Mapping Agency), Centralne Biuro Obrazowania (Central Imagery Office), Narodowy Ośrodek Interpretacji Danych Fotograficznych (National Photographic Interpretation), personel analizy danych obrazowych podległy pod Defense Intelligence Agency (DIA) i przynajmniej niektóre człony DARO.

[edytuj] Źródła i strony www

• (en) Strona internetowa NRO
• (en) NRO dla dzieci
• (en) Archiwum Bezpieczeństwa Narodowego: NRO Odtajnione

• Nathan Miller - Spying for America: The Hidden History of US. Intelligence, 1989, 1997

• Wladislaw Zubok Konstantin Pleszakow - Zimna Wojna zza kulis Kremla; Od Stalina do Chruszczowa, książka i wiedza 1999

• Normam Polmar, Thomas B. Allen - Księga Szpiegów, Wydawnictwo Magnum Warszawa 2000

• Guido Knopp - Elita Szpiegów (Kulisy Wywiadu i Kontrwywiadu) Dom wydawniczy Bellona Warszawa 2004

• Christopher Andrew, Wasylij Mitrochin - Archiwum Mitrochina, Warszawskie Wydawnictwo Literackie MUZA SA Warszawa 2001

• Ernest Volkman - Największe Operacje Szpiegowskie XX Wieku, Książka i Wiedza Warszawa 1997, 1998