Naukratis

Z Wikipedii

Naukratis - jedyna grecka kolonia w Egipcie faraonów.

Miasto założono w końcu VII lub na początku VI wieku p.n.e., w delcie Nilu, nad jego zachodnią odnogą, ok. 70 km od wybrzeża morza. Założycielami miasta, a w początkowym okresie istnienia - emporium handlowego, byli koloniści z greckiego Miletu, którzy uzyskali pozwolenie i przywileje od Psametyka i Amasisa. Naukratis było zamieszkane wyłącznie przez Greków i pełniło funkcję pośrednika między Egiptem a światem helleńskim. Monopol na handel posiadało zapewne do okresu perskiego, a prawdopodobnie nawet do założenia Aleksandrii, kiedy to straciło na znaczeniu i upadło. Greccy kupcy nabywali od Egipcjan głównie biżuterię, wonności, luksusowe lniane tkaniny, lekarstwa, papirus i pszenicę.

W mieście powstały świątynie poświęcone greckim bogom: Zeusowi, Herze, Apollinowi, Afrodycie i najważniejsze sanktuarium Hellenion. Hellenion zostało zbudowane przy pomocy greckich polis - m.in. Rodosu, Halikarnasu, Knidos, Chios, Teos, Fokaji. W Naukratis, w czasie swojej podróży po Egipcie, przebywał Herodot, który wspomina o nim w swoich Dziejach, i zapewne grecki prawodawca Solon. W Naukratis urodził się Atenajos. Miasto zostało odkryte w 1884 przez archeologa W. M. Flindersa Petrie. W toku wykopalisk archeologicznych odkryto resztki kilku świątyń, domów, rzeźby z okresu faraonów XXVI dyn. (VII–VI w. p.n.e.) oraz wiele ceramiki, z wyrobu której Naukratis był słynny.

[edytuj] Ciekawostki

Grekom mieszkajacym w Naukratis nie wolno było zawierać małżeństw z Egipcjankami. Faraon Amasis (570 - 526 p.n.e.) wydał rozporządzenie, na mocy którego wszelki handel między Grekami a Egipcjanami mógł się odbywać wyłącznie w Naukratis.

[edytuj] Literatura

Wipszycka Ewa, Historia starożytnych Greków, t. 1, Warszawa 1988, s. 173-174.