Nicola Larini

Z Wikipedii

Nicola Larini
Imię i nazwisko	Nicola Larini
Kraj	Włochy
Urodzony	19 marca 1964
Obecna seria
Seria	World Touring Car Championship
Zespół	Chevrolet
Samochód	Chevrolet Lacetti
Sukcesy
1993 DTM 1992 Italian Super Tourismo 1986 Włoska Formuła 3
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons

Nicola Giuseppe Larini (ur. 19 marca 1964 roku w Lido di Camaiore, Toskania) - włoski kierowca wyścigowy.

Karierę rozpoczął w 1983 roku. Trzy lata później został mistrzem włoskiej Formuły 3 w barwach ekipy Enzo Coloniego, co otworzyło mu drogę do Formuły 1, gdzie Coloni również wystawiał swój zespół.

Larini debiutował podczas Grand Prix Włoch 1987, lecz nie zakwalifikował się do wyścigu. Faktyczny debiut nastąpił więc w Grand Prix Hiszpanii w Jerez de la Frontera, gdzie Włoch wycofał się po ośmiu okrążeniach.

W 1988 roku przeszedł do zespołu Enzo Oselli, gdzie spędził dwa kolejne sezony. Samochód był jednak bardzo awaryjny i Larini ukończył w tym okresie zaledwie dwa wyścigi.

W 1990 roku zasilił francuską ekipę Ligiera. Mimo znacznej poprawy niezawodności bolidu, ponownie nie udało mu się zdobyć żadnych punktów. Po zmianie kierownictwa zespołu, odszedł do nowo powstałego fabrycznego projektu Lamborghini (pod nazwą Modena Team).Kampania tego zespołu w 1991 roku była jednak bardzo nieudana, a Larini zdołał zakwalifikować się do zaledwie pięciu wyścigów.

Zniesmaczony niepowodzeniami w Formule 1 przyjął posadę kierowcy testowego w Ferrari, gdzie zastąpił Gianniego Morbidelli. Jednocześnie rozpoczął karierę w klasie samochodów turystycznych w barwach fabrycznego zespołu Alfa Romeo. W swoim pierwszym sezonie w nowym otoczeniu zdobył tytuł Mistrza Włoch, przerywając hegemonię Roberto Ravaglii. Powrócił chwilowo do Formuły 1, gdy w ostatnich dwóch wyścigach sezonu 1992 zastąpił zwolnionego Ivana Capellego.

W 1993 roku Alfa Romeo dołączyło do Deutsche Tourenwagen Meisterschaft, gdzie Larini został liderem zespołu. Włoch absolutnie zdominował przebieg rywalizacji, odnosząc aż jedenaście zwycięstw i pewnie zdobył tytuł mistrzowski. Kolejny sezon nie był już tak udany; Larini zanotował tylko trzy zwycięstwa i uplasował się na trzecim miejscu w klasyfikacji końcowej.

Jednocześnie zaliczył wreszcie sukces w Formule 1. Zastępując kontuzjowanego Jeana Alesi podczas tragicznego w skutkach Grand Prix San Marino na torze Imola zajął drugie miejsce. Był to jego ostatni występ w F1 przed trzyletnią przerwą.

W latach 1995-1996 kontynuował starty w DTM, lecz nie odnosił już większych sukcesów. Łącznie w latach 1993-1996 wystąpił w 89. wyścigach, z których siedemnaście wygrał.

Po zawieszeniu działalności w DTM niespodziewanie wrócił do Formuły 1 w barwach zespołu Petera Saubera, jednak współpraca obfitowała w wiele konfliktów i po zaledwie pięciu wyścigach Larini został zwolniony.

Po tym wydarzeniu wrócił do klasy samochodów turystycznych, gdzie startuje do chwili obecnej. Od 2005 roku reprezentuje barwy Chevroleta w cyklu World Touring Car Championship.