Nikodem Skotarczak
Z Wikipedii
 |
Ten artykuł wymaga dopracowania zgodnie z zaleceniami edycyjnymi. Należy w nim poprawić: uźródłowić większość faktów, szczególnie te które mówią więcej niż oficjalne wyroki. Po naprawieniu wszystkich błędów można usunąć tę wiadomość. |
Nikodem Skotarczak ps. Nikoś (ur. 29 czerwca 1954 w Gdańsku, zm. 24 kwietnia 1998 w Gdyni) - polski gangster.
Urodził się i dorastał w Gdańsku. Pracował tam jako ochroniarz w nocnym klubie "Lucynka". Z wykształcenia był ogrodnikiem. Ukończył zasadniczą szkołę zawodową w Pruszczu Gdańskim. Był także ochroniarzem w gdyńskim lokalu "Maxim" oraz ochroniarzem "Mecenasa" –największego pasera z Trójmiasta.
W połowie lat siedemdziesiątych stał się cinkciarzem, oraz założył pierwszą zorganizowaną grupę przestępczą zajmującą się przemytem kradzionych samochodów z Niemiec i Austrii do Polski, ale oficjalnie udowodniono mu paserstwo lub kradzież zaledwie ponad 20 samochodów.
Na początku lat osiemdziesiątych był sponsorem Lechii Gdańsk, a po zdobyciu przez nią Pucharu Polski w sezonie 1982/1983, otrzymał z rąk Kazimierza Rynkowskiego, ówczesnego prezydenta miasta tytuł "Zasłużonego dla Gdańska".
W połowie lat osiemdziesiątych znów wyemigrował do Niemiec, skąd nadal kierował przemytem kradzionych samochodów. Mieszkał z pierwszą żoną w Hamburgu, gdzie był współwłaścicielem firmy "Skotex", oraz sklepu z elektroniką. W listopadzie 1986 roku przeniósł się z Hamburga do Berlina. Tam, w roku 1989 został zatrzymany przez policję na gorącym uczynku, podczas kradzieży luksusowego Audi 90 coupé. Otrzymał wyrok 1 roku i 9 miesięcy pozbawienia wolności i został osadzony w słynnym berlińskim więzieniu Moabit. 4 grudnia 1989 roku, po niecałych trzech miesiącach odsiadki odzyskał wolność, zamieniając się ubraniami ze swoim bratem.
Do ojczyzny "Nikoś" powrócił nielegalnie przez Austrię na początku lat dziewięćdziesiątych. W 1992 roku w Krakowie wymknął się z policyjnej obławy. W lipcu tego samego roku uciekł z policyjnego konwoju w Warszawie. Poszukiwany listem gończym, przez kilka miesięcy ukrywał się. Został zatrzymany w lutym 1993 roku na warszawskim Żoliborzu pod zarzutem posługiwania się fałszywym paszportem i ucieczkę z policyjnego konwoju. Skazany w 1993 roku na dwa lata. Wyszedł w lutym 1994 roku za dobre sprawowanie.
Po odzyskaniu wolności zaczął inwestować w legalne interesy, ale współpracował także m.in. z gangiem wołomińskim i Wiesławem N. ps. "Wariat". Był też znany z tego, iż należące do VIP-ów skradzione samochody odzyskiwał za darmo. W październiku 1996 roku przed gdańskim Sądem Wojewódzkim rozpoczął się proces Skotarczaka, oskarżanego przez prokuraturę o m.in. kierowanie grupą przestępczą zajmującą się kradzieżami samochodów.
W roku 1997 "Nikoś" wystąpił w filmie "Sztos" – debiucie reżyserskim Olafa Lubaszenki. Nikodem Skotarczak zagrał w tym filmie epizod: witając się z Erykiem (granym przez Jana Nowickiego). Był również podejrzany o współudział w zabójstwie generała Marka Papały, ale winy mu nie udowodniono.
Nikoś został zamordowany 24 kwietnia 1998 roku, gdy około południa do gdyńskiej agencji towarzyskiej "Las Vegas" weszło dwóch zamaskowanych mężczyzn. Jeden z nich strzałami z bliskiej odległości zabił Skotarczaka. Prowadzone przez Prokuraturę Okręgową w Gdańsku śledztwo nie przyniosło rezultatów. Zabójcy ani ewentualnych zleceniodawców do tej pory nie schwytano. Postępowanie umorzono. Podejrzewa sie jednak, ze zleceniodawcą był Daniel Z., ps. "Zachar", przebywający obecnie w więzieniu.
Niemiecki dziennikarz Werner Rixdorf napisał o "Nikosiu" biograficzną książkę wydaną w 1993 roku w Berlinie pt: "Das steinerne Gesicht: Der Pate von Danzig Nikodem Skotarczak". Jej kilkutysięczny nakład rozszedł się błyskawicznie.
W roku 1996 powstał dokumentalny film telewizyjny o "Nikosiu" zatytułowany: "Kraina Złudzeń" w reżyserii Wojciecha Szumowskiego.
[edytuj] Linki zewnetrzne
[edytuj] Bibliografia
- Adam Zadworny: "Antyballada o Nikosiu", Gazeta Wyborcza 11.07.2005 [1]
