Nominoe

Z Wikipedii

Nominoe
Książę Bretanii
Okres urzędowania	od 846 do 7 marca 851
Poprzednik	brak
Następca	Erispoe
Dane biograficzne
Urodzony	?
Zmarł	7 marca 851 koło Vendôme
Ojciec	?
Matka	?
Żona	Argentaela
Dzieci	Erispoe

Nominoe (fr. Nominoë, br. Nevenoe, zm. 7 marca 851 niedaleko Vendôme), pierwszy książę Bretanii od 846 r. do śmierci, nazywany przez bretońskich nacjonalistów "ojcem ojczyzny" (Tad ar Vro).

W maju 831 r. na zjeździe w Ingelheim otrzymał od cesarza Ludwika I Pobożnego władzę nad Bretanią jako cesarski missus dominicus. Niektóre źródła określają go mianem hrabiego Vannes. Nominoe był wiernym stronnikiem cesarza Ludwika. Wspierał go podczas licznych rebelii jakim musiał stawić czoło cesarz w latach 30. Nominoe wspierał klasztor w Redon, gdzie zamawiał modły za spokój duszy cesarza Ludwika.

Po śmierci Ludwika (840) Nominoe pozostał w przyjaznych stosunkach z jego synem, Karolem Łysym. Wiosną 841 r. Nominoe pomógł Karolowi stłumić bunt w Neustrii. Pozostał również wierny królowi przez kolejne lata wojen domowych. Latem 843 r. nastąpiło jednak zerwanie między Karolem a Nominoe. Nie wiadomo, czy stało się to dzięki namowom hrabiego Lamberta II z Nantes, czy też cesarza Lotara (brata Karola Łysego). W każdym razie od tego czasu Nominoe pozostawał wrogiem Karola.

Bretończych współdziałał ze wszystkimi oponentami Karola Łysego - cesarzem Lotarem, Lambertem z Nantes i Pepinem Akwitańskim. Kiedy w czerwcu 843 r. Karol obległ stolicę Pepina Tuluzę, Nominoe zaatakował i spustoszył Maine. Listopadowa wyprawa odwetowa Karola dotarła do Rennes, ale nie przyniosła oczekiwanych przez króla rezultatów.

W październiku 844 r. synod biskupów w Yütz zażądał od Nominoe, Lamberta i Pepina przysięgi wierności Karolowi pod groźbą zbrojnej interwencji. Lambert i Pepin ugięli się i złożyli przysięgę, ale Nominoe zignorował wezwanie. Część Bretończyków przeszła jednak na stronę Karola. Ten spróbował więc zaatakować Bretanię, ale 22 listopada 845 r. został pobity pod Ballon.

Dwukrotnie, w 844 i 847 r., Nominoe prowadził wojnę z wikingami.

Latem 846 r. Karol Łysy ponownie pomaszerował na Bretanię, ale tym razem doszło do rozmów z Nominoe. Szczegóły frankijsko-bretońskiego pokoju nie są znane, ale Nominoe po raz pierwszy pojawia się w źródłach z tytułem księcia (dux). Wierność Nominoe nie przetrwała długo i już w grudniu zaatakował Neustrię. Działał prawodopodobnie na polecenie cesarza Lotara. Kolejne najazdy miały miejsce na wiosnę i pod koniec 849 r. Nominoe zaatakował również Andegawenię.

W 850 r. doszło do porozumienia Nominoe i jego dotychczasowego wroga, Lamberta z Nantes. Obaj sprzymierzeńcy, z niewypowiedzianą furią, zaatakowali Maine. W sierpniu Karol Łysy ponownie wyruszył na Bretanię i obsadził garnizonami Nantes i Rennes. Rychło po jego odejściu Nominoe i Lambert odzyskali utracone miasta. Do ich niewoli dostał się nowy hrabia Nantes, Amalryk.

Nominoe zmarł 7 marca 851 r. niedaleko Vendôme, podczas kolejnego najazdu na Andegawenię. Ze swoją żoną Argentaelą miał syna Erispoe, swojego następcę.