Lotar

Z Wikipedii

Lotar (ur. 941^[1], zm. 2 marca 986^[2]) – król zachodniofrankijski w latach 954-986, syn Ludwika IV Zamorskiego, z dynastii Karolingów francuskich.

Za panowania Lotara ustały groźne najazdy Węgrów na zachodnie i południowe prowincje królestwa zachodniofrankijskiego. Główną tego przyczyną była wielka klęska jaką ponieśli Węgrzy w 955 roku w bitwie na Lechowym Polu z rąk cesarza niemieckiego Ottona I. Węgrzy zrezygnowali wówczas ze swych wypraw łupieżczych, przeszli na osiadły tryb życia i przyjęli wiarę chrześcijańską.

Południowej Francji przestali zagrażać Saraceni po klęskach, jakie zadał im w 973 roku książę Awinionu, Wilhelm.

W 966 roku poślubił Emmę, córkę Lotara, króla Italii, z którą miał synów Ludwika i Arnulfa^[3].

Po Lotarze królem zachodniofrankijskim został jego syn Ludwik V Gnuśny

[edytuj] Zobacz też

• Karolingowie francuscy

Przypisy