Nuno Álvares Pereira

Z Wikipedii

Nuno Álvares Pereira (ur. 24 czerwca 1360 w Cernache do Bomjardim koło Serty, zm.1 kwietnia 1431 w Lizbonie), słynny rycerz portugalski, polityk i dowódca wojskowy, współtwórca niepodległości Portugalii, błogosławiony Kościoła katolickiego.

Był potomkiem znanego rodu rycerskiego. W wieku 13 lat został królewskim dworzaninem, a 4 lata później ożenił się. Nie uczestniczył w zamachu stanu w Lizbonie, ale poparł zamachowców, na czele których stał wielki mistrz zakonu Avis, późniejszy król Portugalii i protektor Nuna, Jan. Jako dowódca wojskowy Nuno pobił siły kastylijskie m.in. pod Atoleiros i zdobył twierdzę Portel. Jako zwolennik Jana przyczynił się w głównej mierze do wybrania Jana I na króla Portugalii. Mianowany wodzem naczelnym i konetablem królestwa i dowodząc wspólnie z królem wojskami portugalskimi zadał siłom Jana I Kastylijskiego decydującą klęskę pod Aljubarrota we wrześniu 1385 i nieco później, w październiku, pod Valverde. W 1415 dowodził wyprawą do Ceuty, która zapoczątkowała portugalską ekspansję na kontynent afrykański.

W 1423, po śmierci żony, Nuno porzucił życie świeckie i wstąpił do zakonu karmelitów w ufundowanym przez siebie klasztorze. W klasztorze poświęcił się modlitwie i czynom miłosierdzia. Szczególną troską otaczał osierocone dzieci. Był także wielkim propagatorem kultu maryjnego. Zmarł w klasztorze w opinii świętości.

23 stycznia 1918 beatyfikowany przez papieża Benedykta XV jako wzór dla walczących w pierwszej wojnie światowej, by nie zapominali o chrześcijańskiej miłości bliźniego i dążyli do sprawiedliwego pokoju.