Nurhaczy

Z Wikipedii

Nurchaczy (angielskie: Nurhaci lub Nurhachi, chińskie: 努爾哈赤 [Nǔ'ěrhāchì] lub 努爾哈齊 [Nǔ'ěrhāqí]; mandżurskie: , Aisin Gioro Nurhaci) (1559-1626) - twórca państwa mandżurskiego, przodek władców Chin z dynastii Qing.

Ten dżurdżeński (mandżurski) wódz w dwóch ostatnich dziesięcioleciach XVI wieku skonsolidował poprzez jednoczenie lub podboje wszystkie dżurdżeńskie plemiona (mongolskiej i tungusko-mandżurskiej grupy językowej) przyczyniając się walnie do wyodrębnienia narodowości mandżurskiej i powstania silnego państwa na zasadzie związku rodowo-plemiennego. W 1601 reorganizuje on swoją armię, złożoną głównie z Mandżurów i Mongołów, na nowoczesny wówczas system 8 chorągwi. Do 1616 całkowicie uniezależnia się od chińskiego cesarza kontynuując podboje, tym razem sąsiadujących terytoriów mongolskich i chińskich na północ i północny wschód od Muru Chińskiego. W 1626 przenosi stolicę do Szenjang, dotychczasowej stolicy Mandżurii, wkrótce potem umiera. Jego podboje kontynuował syn Abachaj, który ostatecznie pobił Mongołów w 1634 oraz wnuk Fu-Lin zdobywając w 1644 roku stolicę Chin, Pekin, rozpoczynając tym samym okres panowania w Cesarstwie Chińskim mandżurskiej dynastii Qing, która przetrwała aż do obalenia cesarstwa w roku 1911.