Objaw Argylla Robertsona
Z Wikipedii
Objaw Argyll Robertsona to patologiczny objaw występujący podczas badania odruchów źreniczych na światło i akomodację (nastawienie).
Znamienne dla tego objawu cechy to:
- brak zwężenia źrenicy przy jej oświetleniu - brak bezpośredniej i konsensualnej reakcji źrenic na światło
- prawidłowa reakcja źrenic (zwężenie) na zbliżający się przedmiot - zachowany odruch źrenic na zbieżność i nastawność
- powolne rozszerzanie źrenic w ciemności
- obuoczny charakter zmian
Dodatni objaw Argylla Robertsona świadczy o uszkodzeniu dośrodkowej drogi odruchowej (zwykle okolicy okołowodociągowej śródmózgowia) przed osiągnięciem jądra nerwu III.
Do chorób wywołujących go należą:
- kiła trzeciorzędowa - obecnie znaczenie praktycznie tylko historyczne
- stwardnienie rozsiane
- guzy szyszynki
- encefalopatia cukrzycowa
Obecność tego objawu poucza nas także, że w obrębie śródmózgowia włókna odruchu na światło są rozdzielone od włókien odruchu na akomodację.
[edytuj] Historia
Nazwa objawu upamiętnia jego odkrywcę, szkockiego oftalmologa i chirurga Douglasa Argylla Robertsona (1837-1909). W 1869 napisał dwa artykuły opisujące objaw u pacjentów z kiłą.
[edytuj] Bibliografia
- Jan Tatoń, Anna Czech Ogólna diagnostyka internistyczna (Warszawa 1991) ISBN 83-200-1496-4
[edytuj] Linki zewnętrzne
- Argyll Robertson's syndrome w bazie Who Named It
