Ochotnicze Oddziały Takasago
Z Wikipedii
Ochotnicze Oddziały Takasago – ochotnicza formacja zbrojna armii japońskiej złożona z Tajwańczyków podczas II wojny światowej.
Z Formozy, podbitej przez Japończyków w 1895 r., władze japońskie rekrutowały od początku wojny wielu cywilnych pracowników zwanych Gunzoku, którzy pełnili różne funkcje pomocnicze, a także służyli jako personel w obozach dla jeńców wojennych. W kwietniu 1942 r. naczelne dowództwo armii, a w sierpniu 1943 r. marynarki wojennej zaakceptowały plan tworzenia ochotniczych oddziałów złożonych z Tajwańczyków. Były one nazywane Specjalnymi Ochotnikami Armii oraz Specjalnymi Ochotnikami Marynarki Wojennej.
W 1942 r. oddziały złożone z Tajwańczyków otrzymały nazwę Ochotniczych Oddziałów Takasago. Składały się one z 4 różnych typów jednostek:
- dwóch specjalnych kompanii partyzanckich (po ok. 400 ludzi),
- Ochotniczego Korpusu Takasago (ok. 4-6 tys. ludzi),
- Takasago Gunzoku (ponad 120 tys. ludzi),
- ochotników Takasago w regularnych jednostkach japońskiej armii i marynarki wojennej (kilka tys. ludzi).
Specjalne kompanie partyzanckie Japończycy utworzyli w grudniu 1943 r. i wysłali do walki na wyspach Leyte i Morotai. W październiku 1944 r. 1 kompania uczestniczyła w ataku spadochronowym na amerykańskie lotnisko polowe na Leyte. Następnie walczyła na Luzonie. Z kolei 2 kompania od września odpierała amerykański desant na Morotai.
W skład Ochotniczego Korpusu Takasago wchodziło osiem oddziałów zwanych dywizjami, każda w liczbie od 100 do 600 Tajwańczyków. Służyły one w regionie południowego Pacyfiku i Azji Południowo-Wschodniej. Pierwsza dywizja (ok. 500 żołnierzy) została wysłana przez Japończyków do walki z wojskami amerykańskimi w 1942 r. na filipińskiej wyspie Baatan. Następnie była użyta wraz z drugą dywizją w ataku na Port Moresby, po czym rozwiązano obie jednostki na pocz. 1943 r. Większość pozostałych dywizji skierowano na Nową Gwineę. Wykonywały one głównie akcje zwiadowcze w dżungli, zastawiały zasadzki, a także pełniły rolę pomocniczą wobec regularnych oddziałów japońskich. Ich żołnierze m.in. byli kierowcami, tragarzami, budowali umocnienia, zdobywali żywność. Były one uważane za jedne z najlepszych jednostek walczących w regionie południowego Pacyfiku. Poniosły jednak wyjątkowo duże straty.
Ciekawostką jest fakt, że jednym z ostatnich żołnierzy armii japońskiej, ukrywających się na wyspach Pacyfiku, który poddał się dopiero w 1974 r., był Tajwańczyk Nakamura Teruo z Oddziałów Takasago.
