Odbiornik R-250

Z Wikipedii

Odbiornik radiowy R-250M2 – wojskowy odbiornik radiowy, krótkofalowy, eksploatowany w jednostkach łączności Wojska Polskiego. Z uwagi na swe walory użytkowe – płynny zakres przestrajania, dokładność podświetlanej skali, płynną regulację pasma – był bardzo szeroko wykorzystywany jako odbiornik nasłuchowy nie tylko w wojskach łączności. Ukoronowaniem jego zalet może być fakt, że w latach 60. i 70. ubiegłego stulecia był marzeniem każdego krótkofalowca. Płynne regulacje jego pasma przenoszenia w torach pośredniej i niskiej częstotliwości pozwalały na podsłuch rodzącej się telefonii jednowstęgowej SSB.

[edytuj] Przeznaczenie

Zasadniczo był odbiornikiem przeznaczonym do odbioru słychowego sygnałów telefonicznych i telegraficznych (Morse'a).

W jednostkach łączności wchodził w skład wyposażenia radiostacji R-110 jako tzw. odbiornik dodatkowy. Chociaż po dołączeniu do niego przystawki telegraficznej mógł współpracować z każdym dalekopisem. Tak też był wykorzystywany w Polskiej Stacji Antarktycznej w 1977 roku, w celu zabezpieczenia łączności z krajem. Nie zabrano wtedy razem z nadajnikiem radiostacji R-110 odbiorników BERYL-2, gdyż były jeszcze sprzętem niejawnym. Podobnie był wykorzystywany na pierwszych misjach ONZ Wojska Polskiego w Egipcie i Wietnamie.