Ofir
Z Wikipedii
Ofir (hebr.אוֹפִי) to miasto lub obszar o nieznanej lokalizacji, wymieniane w Starym Testamencie jako miejsce, gdzie król Salomon wydobywał złoto (I Kr., 9,26). Salomon panował w Izraelu w latach 972-932 p.n.e.; był w dobrych stosunkach z Hiramem I, królem Tyru, fenickiego miasta nad Morze Śródziemnym w dzisiejszym Libanie. Udało mu się przekonać Fenicjanina do udzielenia pomocy w budowie portu morskiego Ezion-Geber w okolicach Zatoki Akaba i floty, która następnie pożeglowała do Ofiru, skąd sprowadzono znaczne ilości złota. W Biblii wymieniane jest jeszcze drugie miejsce o nazwie Tarszisz, skąd co trzy lata statki Hirama przywoziły Salomonowi złoto, srebro, kość słoniową, małpy i pawie oraz - jednorazowo - znaczny ładunek drewna sandałowego (I Kr., 10,22).
Umiejscowienie Ofiru i Tarszisz wydaje się dziś niemożliwe. Na przestrzeni dziejów poszukiwano tych miejsc na wschodnich i zachodnich wybrzeżach Afryki, na południu Półwyspu Arabskiego, w Indiach, Australii, a nawet Nowej Zelandii. Marco Polo uważał, że to Japonia, Krzysztof Kolumb wierzył, że znajdzie je na Karaibach, żeglarze hiszpańscy Álvaro de Mendaña i Pedro Sarmiento de Gamboa poszukiwali ich na Pacyfiku.
Dzisiejsi badacze skłaniają się raczej do Somalii lub środkowej części Półwyspu Arabskiego, pomiędzy Mekką a Medyną, gdzie w starożytności istniały bogate kopalnie złota.
[edytuj] Źródła
- Pismo Święte Starego i Nowego Testamentu, Pallotinum, Poznań-Warszawa 1980
[edytuj] Bibliografia
- Zenon Kosidowski, Opowieści biblijne, Warszawa 1978
- Carl Waldman i Alan Wexler, Encyclopedia of Exploration, New York 2003, ISBN 0-8160-4678-6
