Oktawia Młodsza

Z Wikipedii

Octavia Minor (zm. 11 p.n.e.) jedyna córka Gajusza Oktawiusza (Gaius Octavius) i jego drugiej żony Atii Starszej (Atia Balba Caesonia Maior). Siostra Gajusza Oktawiusza, po adopcji noszącego nazwisko Gajusza Juliusza Cezara Oktawiana (Gaius Iulius Caesar Octavianus), czyli późniejszego cesarza Augusta. Urodziła się w Noli w Italii około 69 p.n.e..

Spis treści

1 Dzieciństwo
2 Małżeństwo z Gajuszem Klaudiuszem Marcellusem
3 Małżeństwo z Markiem Antoniuszem
4 Wojna domowa
5 Potomkowie Oktawii

[edytuj] Dzieciństwo

W 59 p.n.e. zmarł jej ojciec, a matka ponownie wyszła za mąż za Lucjusza Marcjusza Filipa, konsula w 56 p.n.e.. Oktawia była jedną z najbardziej prominentnych kobiet w historii Rzymu. Cieszyła się respektem i podziwem za lojalność, szlachetność, humanitarność i wierność tradycyjnej rzymskiej roli kobiety, matrony. Większość dzieciństwa spędziła podróżując z rodzicami.

[edytuj] Małżeństwo z Gajuszem Klaudiuszem Marcellusem

Przed 54 p.n.e poślubiła Gajusza Klaudiusza Marcelusa senatora z wpływowej rodziny Klaudiuszów. Ślub musiał się odbyć przed rokiem 54 p.n.e., gdyż Cezar, który był jej ciotecznym dziadkiem, zażądał wówczas, by rozwiodła się z Marcellusem i poślubiła Pompejusza. Zmarła właśnie w połogu żona Pompejusza, Julia, jedyna córka Cezara i proponowane małżeństwo miało podtrzymać poprawne stosunki między Cezarem i Pompejuszem. Ten ostatni odrzucił jednak propozycję, a mąż Oktawii, Marcellus stał się jeszcze gorętszym oponentem Cezara. Po klęsce Pompejańczyków w bitwie pod Farsalos uzyskał jednak przebaczenie od zwycięskiego Cezara i wraz z Oktawią spokojnie żyli w Rzymie aż do śmierci Cezara w idy marcowe 44 p.n.e.. Klaudiusz Marcellus zmarł w maju 40 p.n.e. Oktawia urodziła mu trójkę dzieci, Marcelę Starszą, Marcelę Młodszą i Marka Klaudiusza Marcellusa.

[edytuj] Małżeństwo z Markiem Antoniuszem

W tym też czasie zmarła Fulwia, żona Antoniusza, więc Oktawian i Antoniusz chcąc scementować zawarte właśnie porozumienie uzgodnili małżeństwo Oktawii z Antoniuszem. Małżeństwo zostało z radością przyjęte we wszystkich kręgach społeczeństwa, a w szczególności w armii jako zapowiedź i gwarancja trwałego pokoju. Znane było z jednej strony gorące przywiązanie Oktawiana do siostry, a z drugiej strony urok, zalety charakteru i powszechnie podziwiana uroda Oktawii miały zapewnić jej wpływ na męża i jego postępowanie. I rzeczywiście w pierwszym okresie, między 40 p.n.e. a 36 p.n.e. - gdy żyli z Antoniuszem w Atenach wychowując dzieci Oktawii z Marcelusem, synów i córki Antoniusza z jego wcześniejszego małżeństwa oraz swoje dwie wspólne córki, ten ostatni zapomniał na pewien czas o Kleopatrze, a Oktawia wielokrotnie występowała w roli rozjemcy w narastających nieporozumieniach i sporach męża i brata.

Antoniusza pociągał jednak Wschód, tak wojna z Partami, która miała mu dać przewagę w państwie jak i pragnienie ponownego spotkania z byłą kochanką, królową Egiptu. Oktawia towarzyszyła początkowo Antoniuszowi w wyprawie, ale po przybyciu na Korkyrę, mąż odesłał ją do brata pod pretekstem niebezpieczeństw wojny. Oktawia wraz z dziećmi wróciła do Rzymu. Po przybyciu do Azji Antoniusz w ramionach Kleopatry zapomniał zarówno o Partach jak i o żonie. Oktawia chcąc odzyskać uczucia męża i wpływ na niego wyruszyła w 35 p.n.e. z Italii zamierzając wspomóc go dodatkowymi oddziałami wojska i zasobami pieniężnymi. Antoniusz nie chciał się jednak spotkać z żoną i po jej przybyciu do Aten wysłał do niej list z żądaniem powrotu do domu. Oktawia usłuchała, lecz była na tyle wspaniałomyślna, że wysłała mu oddziały i pieniądze. Gdy wróciła do Rzymu August rozkazał siostrze opuścić dom Antoniusza i powrócić do jego domu. Ona jednak odmówiła i nie chcąc dać pretekstu do wojny, pozostała w posiadłościach męża, gdzie wychowywała młodszego syna Antoniusza i Fulwii wraz z własnymi dziećmi.

[edytuj] Wojna domowa

W 32 p.n.e., gdy wybuchła wojna Antoniusz przeprowadził formalny rozwód i ogłosił, że bierze za żonę Kleopatrę VII królową Egiptu i uznaje jej i Cezara syna, Cezariona, za legalnego dziedzica Cezara. Po śmierci Antoniusza Oktawia dalej opiekowała się dziećmi Antoniusza i jego innych żon: Aleksandrem Heliosem, Kleopatrą Selene, Ptolemeuszem Filadelfosem i Jullusem Antoniuszem nie patrząc na krzywdy doznane od ich ojca. August adoptował jej syna Marka i widział w nim swojego dziedzica. Niestety Marek zmarł w 23 p.n.e.. Oktawia wycofała się z życia publicznego, do końca pozostając w żałobie i w ukryciu. Zmarła w 11 p.n.e. i została pochowana w Mauzoleum Augusta.

Jedna z najważniejszych budowli wzniesiona za panowania Augusta, portyk Oktawii (Porticus Octavae) została nazwana na cześć jego siostry.

[edytuj] Potomkowie Oktawii

Małżeństwa i dzieci Oktawii oraz drzewo genalogiczne niektórych z jej potomków (od Oktawii pochodziła większość osób z rodu julijsko-klaudyjskiego, w tym cesarze Kaligula, Klaudiusz i Neron):