Klaudiusz (cesarz)

Z Wikipedii

Klaudiusz

Imiona	Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus
Panował jako	Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus
Zaliczony w poczet bogów jako Divus Claudius
Czas panowania	25 stycznia 41 r. - 13 października 54 r.
Dynastia	julijsko-klaudyjska
Data urodzin	1 sierpnia 10 r. p.n.e. - Lugdunum
Data śmierci	13 października 54 r. - Rzym
Moneta

Lista cesarzy rzymskich

Klaudiusz (ur. 1 sierpnia 10 p.n.e. w Lugdunum w Galii, zm. 13 października 54 n.e.) (Tiberius Claudius Drusus Nero Germanicus) – cesarz rzymski syn Druzusa Starszego i Antonii Młodszej.

Był bratankiem cesarza Tyberiusza i stryjem cesarza Kaliguli. Klaudiusz był cesarzem rzymskim od 21 stycznia 41 roku. Oficjalna tytulatura cesarska: Tiberius Claudius Caesar Augustus Germanicus.

[edytuj] Wywód przodków

4. Tyberiusz Klaudiusz Neron
	2. Druzus Starszy
5. Liwia Druzylla
		1. Klaudiusz
6. Marek Antoniusz
	3. Antonia Młodsza
7. Oktawia Młodsza

[edytuj] Młodość

Pomimo tak bliskich powiązań z panującą dynastią nie brał udziału w życiu publicznym. Przyczyną tego były liczne ułomności fizyczne spowodowane przedwczesnym przyjściem na świat - 5 miesiąc [!] ciąży. Klaudiusz utykał na skutek paraliżu dziecęcego, ślinił się, jąkał, miał mimowolne ruchy mięśni twarzy, ciekło mu z nosa, z powodu świnki ogłuch na prawę ucho i często chorował. Członkowie rodziny uważali to za skutek umysłowego upośledzenia i dlatego trzymali go z dala od świata publicznego. W szczególności matka Antonia (nazywała go "monstrum zaczętym ale nie dokończonym przez naturę") i babka Liwia traktowały go jak idiotę. Nie powierzono mu żadnych urzędów oficjalnych. Będąc izolowany przez całe dzieciństwo i młodość poświęcał czas na czytanie zdobywając szeroką wiedzę, szczególnie z zakresu historii. To że traktowano go jako głupka uchroniło go od niebezpieczeństw związanych z wewnętrzną walką o władzę w rodzinie cesarskiej. Nikt nie przewidywał, że może odegrać jakąkolwiek rolę polityczną.

Jego bratanek, Kaligula, gdy został cesarzem, dla żartu mianował Klaudiusza konsulem dokooptowanym od 1 lipca 37 roku. Był to pierwszy publiczny urząd sprawowany przez Klaudiusza, który miał wtedy 46 lat.

[edytuj] Panowanie

Po zamordowaniu Kaliguli w powstałym zamieszaniu część żołnierzy gwardii pretoriańskiej zdecydowała się na obwołanie cesarzem Klaudiusza, jedynego dorosłego przedstawiciela dynastii julijsko-klaudyjskiej. Tradycja mówi, że został znaleziony, gdy ukrywał się za kotarą, wbrew swej woli zaniesiony do obozu pretorianów i tam obwołany imperatorem. Pomimo początkowego sprzeciwu senat, świadom swojej bezsilności wobec żołnierzy, zatwierdził jego status. Po raz pierwszy tak jawnie unaocznił się prawdziwy charakter pryncypatu – władza cesarzy opierała się na militarnej sile, a czasy, gdy wola senatu miała znaczenie, bezpowrotnie minęły.

Klaudiusz, chcąc zyskać militarną wiarygodność, podjął wyprawę do Brytanii w 43 r. Po powrocie do Rzymu świętował tryumf w 44 r.

Charakterystyczna dla panowania Klaudiusza jest wzrastająca rola wyzwoleńców w sprawowaniu władzy. Cesarz, nie mając zaufania do kręgów senatorskich, główną rolę w administracji i w radzie przybocznej powierzał wyzwoleńcom. Kilku z nich; Tyberiusz Klaudiusz Narcyz, Tyberiusz Klaudiusz Polibiusz, Kallist i Pallas zdobyło bardzo wpływową pozycję.

Klaudiusz ulegał też wpływom swoich żon. Najpierw poślubionej w 38 r. Messalinie, która urodziła mu Brytanika i Oktawię. Antyczne źródła przedstwaiają Messalinę jako nimfomankę organizującą orgiastyczne zabawy i doprowadzającą do skazywania na śmierć byłych kochanków lub tych którzy ośmielali się odrzucać jej awanse. Zgubiła ją ceremonia małżeństwa z Gajuszem Siliuszem odbyta pod nieobecność Klaudiusza. Narcyz ujawnił to Klaudiuszowi i dopilnował egzekucji Messaliny. W 48 r. Klaudiusz poślubił Agrypinę – swoją bratanicę. Jej silna osobowość zdominowała ostatnie lata panowania cesarza. Wyrazem jej wzrastającej roli politycznej był przyznanie jej przez senat tytułu Augusty. Doprowadziła też do zajęcia przez jej syna z pierwszego małżeństwa – Nerona, pierwszeństwa w sukcesji, przed rodzonym synem Klaudiusza, Brytanikem. Neron został najpierw adoptowany w 50 roku, a trzy lata później poślubił córkę cesarza – Oktawię. Chcąc wykorzystać sytuację Agrypina, jak podają źródła, kazała sporządzić truciznę trucicielce – Locuście i otruła Klaudiusza potrawą z grzybów. Klaudiusz został pochowany w Mauzoleum Augusta.

[edytuj] Małżeństwa i dzieci

Klaudiusz

Imperator Tyberiusz Klaudiusz Cezar August Germanik

•1.Plaucja Urgulanilla

•2.Elia Petyna

•3.Messalina

•4.Agrypina Młodsza

Druzus IV

Klaudia

nie uznana przez Klaudiusza

Klaudia Antonia

•1.Gnejusz Pompejsz Magnus

•2.Faustus Korneliusz Sulla Feliks

Oktawia

•Neron

Brytanik

Tyberiusz Klaudiusz Cezar Druzus Germanik Brytanik

Korneliusz Sulla

zmarł przed ukończeniem 2 roku życia

[edytuj] Ciekawostki

Klaudiusz był osobą jąkającą się. Gdy jego następca, Neron, wygłaszał mowę pogrzebową, na której chwalił mądrość i przezorność swego ojczyma, nikt z obecnych nie mógł powstrzymać się od śmiechu.

Najbardziej znaną powieścią o życiu tego cesarza jest dyptyk Ja Klaudiusz i Klaudiusz i Messalina pióra Roberta Gravesa.

Cytaty z Ja Klaudiusz:

"Ja Tyberiusz, Klaudiusz, Druzus, Neron, Germanik - i tak dalej i tak dalej, oszczędze wam już reszty moich tytułów - który tak do niedawna znany byłem przyjaciołom, krewnym i znajomym jako Klaudiusz Idiota, Kaludiusz Jąkała, Klau-Klau Klaudiusz, a w najlepszym razie jako Biedny Stryjek Klodzio, przystępóje dziś do opisania przedziwnej historii mojego życia."
"Życie zawdzięczam chyba tylko dzięki temu, że nękające mnie choroby nie mogły między sobą dojśc do porozumienia ktorej to z nich ma przyjśc zaszczyt zabranie mnie z tego świata."
"Dosypywanie czegoś do zupy to wypróbowany sposób każdej macochy"
"Pamiętam, że kiedy byłem małym chłopcem zawszę modliłem się co wieczór przed zaśnięciem do bóstw świata podziemnego by te zabrały babcię Liwię do siebie"
"Wojny punickie pozostawiły w Italii trwałe pietno w postaci plagi chorób wenerycznych"
"Kto oszczędza nie czeka go nędza"