Operalnia
Z Wikipedii
Operalnia (niem. Opernhaus 'opera'), nazwa budynku teatralnego używana w Polsce za panowania Sasów. Pierwszą operalnię otwarto 2 lipca 1748 w Warszawie (przy dzisiejszym skrzyżowaniu ul.Marszałkowskiej z ul.Królewską) z inicjatywy Augusta III.[1] Autorem projektu wzorowanego na Małym Teatrze w Dreźnie był Karl Friedrich Pöppelmann. Tamta operalnia była pierwszym w Polsce teatrem zawodowym, choć nie był to jeszcze teatr w pełni publiczny. Ten powstał w 1765 r. z inicjatywy króla Stanisława Augusta Poniatowskiego. Był to Teatr Narodowy, przez pierwszy czas swojego istnienia grający właśnie w Operalni. W roku 1765 zespół polskich aktorów Wojciecha Bogusławskiego wystawił tam pierwsze polskie publiczne przedstawienie teatralne - komedię Natręci Józefa Bielawskiego. Budynek rozebrano po zaledwie 24 latach istnienia, w 1772 r. Obecnie dla upamiętnienia tego miejsca leży tam głaz, wokół którego rozwieszone są plakaty reklamujące aktualne przedstawienia warszawskiego Teatru Narodowego.
