Organizacja Harcerska Polski Ludowej

Z Wikipedii

Organizacja Harcerska Polski Ludowej

Organizacja
Jednostka naczelna	Komenda Główna
Siedziba	Warszawa
Założono	14 czerwca 1956
Rozwiązano	10 grudnia 1956
Zasięg działalności	Polska
Władze naczelne
Przewodniczący (ostatni)	?
Członkostwo
Związek Młodzieży Polskiej

Organizacja Harcerska Polski Ludowej, OHPL - organizacja pseudoharcerska, działająca od sierpnia do grudnia 1956 r., po bezprawnej likwidacji, przez władze komunistyczne w 1949 r., Związku Harcerstwa Polskiego. Działała w ramach Związku Młodzieży Polskiej, posiadając dość szeroką autonomię. Zlikwidowana po Krajowym Zjeździe Działaczy Harcerskich.

Spis treści

1 Historia OHPL
- 1.1 Rozpad OH ZMP
- 1.2 Powstanie OHPL
2 Główni działacze OHPL
3 Zobacz też

[edytuj] Historia OHPL

[edytuj] Rozpad OH ZMP

5 marca 1953 - Śmierć Stalina i początek przemian w krajach bloku radzieckiego.
Jesienią 1954 rozpoczęła się krytyka OH ZMP. Zwrócono uwagę na panującą na zajęciach harcerskich nudę, naśladowanie pracy dorosłych, szkolne metody pracy, nadmiar elementów rozumowych. Za przyczynę tego uznano niewystarczającą znajomość psychiki dziecięcej przez przewodników drużyn oraz ich nieumiejętność dostosowania zajęć do zainteresowań i potrzeb dzieci w różnym wieku.
Podczas przełomu 1954/1955 - Początek krytyki OH i jej metod na łamach prasy. Podawano także propozycje uatrakcyjnienia zbiórek harcerskich oraz zastanawiano się nad przywróceniem sprawności.
luty 1955 - ukazał się artykuł Wiktorii Dewitzowej, redaktora naczelnego "Świata Młodych", w piśmie "Nowe Drogi" zawierający wnikliwą analizę przyczyn kryzysu pracy wychowawczej OH oraz postulat sięgnięcia do sprawdzonych, odpowiadających psychice dzieci metod pedagogicznych.
10 maja 1955 - na posiedzeniu Sekretariatu ZG ZMP przewodnicząca ZMP Helena Jaworska otworzyła drogę do stosowania w pracy OH metod wychowawczych wypróbowanych w dawnym harcerstwie, podkreślając jednak, że "nie są dla nas do przyjęcia żadne skautowe tradycje". Stwierdziła też, iż "trzeba treść od metod oderwać".
6-11 lipca 1955 - narada w Sopocie grupy działaczy partyjnych, zetempowskich i oświatowych w celu omówienia koniecznych zmian w pracy OH. Wypracowano obszerny artykuł "Jak poprawić pracę harcerstwa" opublikowany pod koniec sierpnia w prasie. W środowisku ZMP nazwano go potocznie "artykułem siedmiu proroków".
jesień 1955 - początek opracowywania nowego Prawa i Przyrzeczenia.
29 stycznia 1956 - uroczyste zbiórki drużyn, na których harcerze zapoznają się z tekstem nowego Prawa i składają Przyrzeczenie.
styczeń 1956 - ogłoszono "Zasady działalności Organizacji Harcerskiej", które kodyfikowały dotychczasowe podstawy organizacyjne harcerstwa. Ustanowiono okres próbny przed złożeniem przyrzeczenia, zapowiedziano wprowadzenie sprawności i wydrukowanie książeczek harcerskich, zniesiono obowiązek codziennego noszenia chusty, przemianowano "przewodniczącego rady drużyny" na drużynowego.

[edytuj] Powstanie OHPL

3 maja 1956 - Prezydium ZG ZMP przyjmuje propozycję struktury Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej.
25 maja - 9 czerwca 1956 - Konferencja programowa tzw. "majowo-czerwcowa" działaczy harcerskich i pedagogicznych, na której wypracowano program, zręby systemu metodycznego i zarys autonomicznej OHPL.
14 czerwca 1956 - OHPL zostaje zatwierdzona przez Biuro Polityczne KC PZPR, które uznało "za celowe utworzenie autonomicznej organizacji harcerskiej, której centralne władze w postaci Komendy Głównej lub Rady Głównej powołane zostaną przez plenum ZG ZMP". BP uznało też za słuszne podwyższenie wieku harcerskiego do lat szesnastu.
18-23 lipca 1956 - III Plenum ZG ZMP, na którym podjęto uchwałę "O głównych kierunkach dalszego rozwoju Organizacji Harcerskiej" realizującą większość postulatów konferencji majowo-czerwcowej. Plenum postanowiło od września wprowadzić sprawności, a w przyszłości też i stopnie. Plenum powołało też kierownictwa Komendy Głównej i Rady Głównej OHPL.
wrzesień 1956 - Ukazuje się "Regulamin Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej", który normował wewnętrzną strukturę drużyny harcerskiej i zastępów zuchowych oraz "Regulamin Munduru Harcerskiego" (mundury zielone dla chłopców i szare dla dziewcząt, nadal czerwone chusty dla harcerzy, lecz niebieskie dla zuchów). Komendy harcerskie mogły wydawać rozkazy (nowość w OHPL).
13 października 1956 - Konferencja programowa w Warszawie instruktorów zuchowych, na której przyjęto m.in. kilkanaście sprawności zuchowych, mających stanowić podstawę do pracy w najbliższym czasie. Przez Komendę Główną zostaje zatwierdzona odznaka zuchowa Znaczek Zucha.
8-9 listopada 1956 - Uchwalona przez członków komend wojewódzkich i Komendy Głównej rezolucja zakładała powstanie samodzielnej organizacji i miała być podstawą programową odnowy harcerstwa. Zgodnie z jej zaleceniem, aby "rozszerzyć skład zespołu Komendy Głównej, zapraszając do wspólnej pracy ludzi o wysokich wartościach ideowych i moralnych, posiadających autorytet w społeczeństwie i doświadczenie w pracy harcerskiej", kierownictwo rozpoczęło rozmowy z ludźmi spoza OHPL m.in. Aleksandrem Kamińskim.
14 listopada 1956 - Spotkanie kierownictwa Komendy Głównej z przedstawicielami dawnej starszyzny ZHP, na którym omawiano zasady odbudowy harcerstwa i warunki wejścia dawnych instruktorów do kierownictwa.
22 listopada 1956 - powstanie Komitetu Organizacyjnego Harcerstwa, w skład którego weszli także dawni działacze ZHP.
30 listopada 1956 - na skutek rozbieżności intencji z komitetu odchodzi starszyzna z ZHP.
8-10 grudnia 1956 - "Ogólnopolska Narada Działaczy Harcerskich" (Krajowy Zjazd Działaczy Harcerskich), na której przyjęto m.in. "uchwałę w prawie organizacyjnych podstaw działania", która stwierdzała, że: "Z uwagi na pełne usamodzielnienie i przekształcenie się Organizacji Harcerskiej Polski Ludowej we wspólny związek dzieci, młodzieży i instruktorów pracujących w oparciu o metody harcerskie, przywraca się tradycyjną nazwę: Związek Harcerstwa Polskiego" (Stwierdzenie to nie miało podstaw prawnych, gdyż już 4 grudnia 1956 nastąpiło w Krakowie reaktywowanie Związku Harcerstwa Polskiego, zaś likwidacja ZHP w 1949 nie miała żadnej mocy prawnej. ZHP podlegał rozporządzeniu Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 27 października 1932 r. - Prawo o stowarzyszeniach i był stowarzyszeniem wyższej użyteczności publicznej. Figurował nadal w rejestrach, z obowiązujacym przedwojennym statutem. Nowy Statut ZHP został uchwalony na II Zjeździe ZHP w 1959, co stosownym rozporządzeniem potwierdził Minister Spraw Wewnętrznych).

[edytuj] Główni działacze OHPL

Główni działacze władz OHPL, którzy do lat siedemdziesiątych w różnym czasie kierowali ZHP: Zofia Zakrzewska, Wiktoria Dewitz, Jerzy Majka, Jerzy Żołnierkiewicz, Stanisław Bohdanowicz, Władysław Pancerz, Marek Wardęcki, Jan Kinast, Roman Muranyi.