Orthank
Z Wikipedii
 |
Artykuł wymaga poszerzenia. |
Orthank, w Śródziemiu, fikcyjnym świecie stworzonym przez J.R.R. Tolkiena, to czarna wieża znajdująca się w Isengardzie.
Orthank został wzniesiony w Drugiej Erze przez Númenorejczyków z Gondoru. Żadna ze znanych broni stworzonych w Śródziemiu nie mogła zniszczyć, czy nawet uszkodzić, tej budowli. Wznosiła się ponad 500 stóp ponad równinę Isengardu, a jej szczyt zakończony był poczwórnym czubkiem. W Orthanku znajdował się jeden z palantirów.
Nazwa Orthank (w oryginale Orthanc), jak pisał Tolkien, może umyślnie, a może nie, miała podwójne znaczenie. W języku Rohirrimów nazwa tej wieży oznacza tyle co Chytra Głowa, a w języku elfów Góra-Kieł.
Pod koniec Trzeciej Ery Orthank został oddany pod opiekę Sarumanowi Białemu. Kiedy Saruman objął władzę w Orthanku i oddał się pod usługi Saurona, rozpoczął wylęg własnych Uruk-Hai przy użyciu specjalnych Sztolni Wylęgowych. Saruman uważał, iż musi utworzyć wylęg własnych orków, ponieważ ilość orków rekrutowanych przez niego z Gór Mglistych była niewystarczająca do zbudowania armii.
Entowie nie mogąc znieść ciągłego karczowania lasów przez Sarumana ruszyli na Isengard. Między nimi znajdowali się Meriadok Brandybuck i Peregrin Tuk – członkowie Drużyny Pierścienia. Krąg Isengardu zajęli Entowie, a Saruman wraz z Grimą zamknęli się w wieży. Wyszli dopiero pod koniec Wojny o Pierścień.
