Druga Era

Z Wikipedii

Ten artykuł jest częścią serii Historia Ardy
Ainulindalë
Lata Latarni
Lata Drzew
Lata Słońca Pierwsza Era Druga Era Trzecia Era Czwarta Era

W dziełach J. R. R. Tolkiena, Druga Era to fikcyjny okres w dziejach Śródziemia.

Uwaga! W dalszej części artykułu znajdują się szczegóły fabuły lub zakończenia utworu.

Druga Era zaczęła się po obaleniu Morgotha przez armie Valinoru oraz Trzech Rodów Ludzi. Trwała przez 3441 lat i zakończyła się pokonaniem Saurona przez Ostatni Sojusz ludzi i elfów, po zatopieniu Númenoru.

[edytuj] KALENDARIUM DRUGIEJ ERY:^[1]

1 rok Budowa Szarych Przystani i założenie królestwa Lindonu.

32 rok Edainowie docierają do Númenoru.

ok. 40 roku Liczni krasnoludowie opuszczają stare siedziby w Ered Luin i przenoszą się do Khazad-dûm, gdzie stopniowo zwiększa się ich liczba.

442 rok Umiera Elros Tar-Minyatur, pierwszy władca Númenoru.

ok. 500 roku Sauron znów zaczyna działać w Środziemiu.

521 rok W Númenorze rodzi się księżniczka Silmariën, córka Tar-Elendila i przodkini książąt Andúnië.^[2]

600 rok Pierwsze númenorejskie statki pojawiają się u wybrzeży Środziemia. Vëantur gości w Szarych Przystaniach.

750 rok Noldorowie zakładają Eregion.

ok. 1000 Sauron zaniepokojony wzrostem potęgi Númenorejczykow wybiera Mordor na swą siedzibę i zaczyna budować swą twierdzę, Barad-dûr.

1075 rok Tar-Ancalimë, córka Tar-Aldariona, zostaje pierwszą samodzielnie panującą królową Númenoru.

1200 rok Sauron podejmuje próbę zmylenia Eldarów. Gil-galad nie wpuszcza jego wysłanników do Lindonu, ale kowale z Eregionu dają się podejść. Númenorejczycy budują stałe porty na wybrzeżu Śródziemia.

ok. 1500 roku Elficcy kowale, pouczeni przez Saurona, wspinają się na szczyty swego kunsztu - zaczynają tworzyć Pierścieni Władzy.

ok. 1590 roku W Eregionie ukończone zostają Trzy Pierścienie.

ok. 1600 roku. Sauron wykuwa w ogniach Orodruiny Jedyny Pierścień, a także kończy budowę Barad-dûr. Celebrimbor odkrywa zamysły Saurona.

1693 rok Początek wojny elfów z Sauronem. Trzy Pierścienie zostają ukryte.

1695 rok Wojska Saurona najeżdżają Eriador. Gil-galad wysyła Elronda do Eregionu.

1697 rok Spustoszenie Eregionu i zdobycie Ost-in-Edhil. Śmierć Celebrimbora. Krasnoludowie zamykają bramy Morii. Elrond wycofuje się z resztą Noldorów i chroni się w Imladris.

1699 rok Sauron podbija cały Eriador, oprócz obleganego Imaladris.

1700 rok Tar-Minastir wysyła z Númenoru wielką flotę do Lindonu. Klęska Saurona.

1701 rok Sauron wycofuje się z Eriadoru, a kraje Zachodu na długi czas zyskują spokój.

ok. 1800 Mniej więcej od tego czasu Númenorejczycy zaczynają tworzyć posiadłości na brzegu morza; Sauron stopniowo podporządkowuje sobie Wschód. Na Númenor pada Cień i narasta sprzeciw przeciw Valarom..

2221 rok Tar-Ancalimon przejmuje berło^[3]. Pośród Númenorejczykow rozpoczynają się podziały i niezgoda (dwa stronnictwa - Ludzie Króla i Wierni). W tym mniej więcej czasie po raz pierwszy pojawiają się Nazgúle, Upiory Pierścienia, które pozostają w niewoli Dziewięciu Pierścieni.

2280 rok Umbar staje się potężną fortecą Númenoru.

2350 rok Zostaje wzniesiony Pelargir, który będzie głównym portem Wiernych Númenorejczyków.

2899 rok Berło Númenoru przechodzi w ręce Ar-Adûnakhôra.

3177 rok Skrucha Tar-Palantira^[4]. Konflikty wewnętrzne w Númenorze.

3255 rok Berło Númenoru przejmuje Ar-Pharazôn Złoty.

3261 rok Ar-Pharazôn wyrusza na czele floty i ląduje w Umbarze.

3262 rok Sauron zostaje więźniem Ar-Pharazôna i zostaje uwięziony w Númenorze.

lata 3262-3310 Sauron uzyskuje wpływ na króla i większość Númenorejczyków.

3310 rok Ar-Pharazôn rozpoczyna wielkie zbrojenia przeciw Valarom.

3319 rok Ar-Pharazôn atakuje Valinor. Zagłada Númenoru. Ucieczka Elendila z synami, Isildurem i Anárionem, do Śródziemia.

3320 rok Powstanie Królestw na Wygnaniu: Arnoru i Gondoru. Podział palantírów między Elendila a jego synów. Sauron powraca do Mordoru.

3429 rok Sauron najeżdża Gondor, zdobywa Minas Ithil i pali Białe Drzewo. Isildur ucieka do ujścia Anduiny i przedostaje się na północ do Elendila. Anárion nie dopuszcza do zajęcia Minas Anor i Osgiliath.

3430 rok Zostaje zawarte Ostatnie Przymierze między elfami i ludźmi.

3431 rok Gil-galad i Elendil maszerują na wschód do Imladris.

3434 rok Armia Przymierza przekracza Góry Mgliste. Bitwa na Dagorlad i klęska Saurona. Rozpoczyna się oblężenie Barad-dûr.

3340 rok Śmierć Anáriona podczas oblężenia.

3441 rok Ostatnia walka na stokach Orodruiny - Sauron powalony przez Elendila i Gil-galada, którzy także ponoszą śmierć. Isildur zdobywa Jedyny Pierścień. Sauron zostaje pokonany i znika, a Upiory Pierścienia usuwają się w cień. Koniec Drugiej Ery.

[edytuj] Przypisy

1. ↑ Kalendarium to oparte jest na tekście Kroniki Lat, Dodatku B do trzeciego tomu Władcy pierścieni. Ewentualne zmiany na podstawie Niedokończonych opowieści odnotowane w przypisach.
2. ↑ Dodatek B podaje jako datę urodzenia księżniczki rok 548. Zmiana na podstawie Niedokończonych opowieściach (tekst Dynastia Elrosa)
3. ↑ Dodatek B do Władcy pierścieni podaje iż w 2251 roku Tar-Atanamir objął tron. Jednak jak dowodzi Christopher Tolkien (w jednym z przypisów do tekstu Dynastia Elrosa, zawartego w Niedokończonych opowieściach) jest to błędny zapis, bowiem pod tą datą powinna widnieć zapiska o śmierci tego monarchy i objęciu tronu przez jego syna, Ancalimona. Jednak w Dynastii Elrosa widnieje już zupełnie inna data, to znaczy rok 2221.
4. ↑ Kronika Lat (Dodatek B do Władcy pierścieni) jako rok wstąpienia na tron Tar-Palantira podaje datę 3175. Jednak w Dynastii Elrosa (jednym z tekstów w Niedokończonych opowieściach) widnieje już data 3177.