Oskarżyciel publiczny
Z Wikipedii
Oskarżyciel publiczny - jeden ze znanych polskiemu prawu karnemu rodzajów oskarżycieli; organ państwowy, który we własnym imieniu wnosi lub popiera oskarżenie w sprawach o czyny zabronione, które ustawa nakazuje lub zezwala ścigać skargą publiczną. W szeroko rozumianym postępowaniu karnym jest stroną, która reprezentuje interes społeczeństwa (interes publiczny) w ściganiu przestępstw. Ze względu na brak prywatnego interesu celem działania oskarżyciela nie jest ukaranie za wszelką cenę, naprawienie szkody itp., lecz uzyskanie sprawiedliwego i zgodnego z prawem rozstrzygnięcia o przedmiocie procesu. Dlatego oskarżyciel publiczny ma prawo działać również na korzyść oskarżonego.
W Polsce oskarżycielem publicznym przed wszystkimi sądami jest prokurator (nie prokuratura), a przed sądami wojskowymi - prokurator wojskowy. Inne organy mogą sprawować funkcję oskarżyciela publicznego tylko na podstawie konkretnego przepisu i w ograniczonym zakresie, zaś wstąpienie do procesu prokuratora powoduje przejście na niego tego uprawnienia. Innymi niż prokurator oskarżycielami publicznymi są:
- Policja, Straż Miejska, państwowi inspektorzy pracy i niektóre inne organy administracji państwowej - w sprawach o wykroczenia,
- urzędy celne, urzędy skarbowe, inspektorzy kontroli skarbowej, Straż Graniczna, Policja, Agencja Bezpieczeństwa Wewnętrznego i Żandarmeria Wojskowa - w sprawach karnych skarbowych,
- organy Straży Granicznej, Inspekcji Handlowej, Państwowej Inspekcji Sanitarnej, urzędy skarbowe i inspektorzy kontroli skarbowej oraz prezes Urzędu Komunikacji Elektronicznej - w sprawach o określone przestępstwa rozpoznawane w postępowaniu uproszczonym,
- Straż Leśna,strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej, Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, organy gminy w zakresie przestępstwa z art. 45(2) - w sprawach o przestępstwa leżące w zakresie ich działalności.
