Ostatni Grosz

Z Wikipedii

Ostatni Grosz – dzielnica Częstochowy położona na południowy wschód od centrum miasta. Przebiega przez nią linia kolei warszawsko-wiedeńskiej wraz ze stacją Częstochowa Towarowa, a także pozostałości biegnącej tędy w pierwszej połowie XX wieku linii Lubliniec–Kielce. Włączona do miasta w 1928.

Nazwa dzielnicy pochodzi od ubóstwa niegdysiejszych jej mieszkańców lub od istniejącej tu karczmy, w której przepijano ostatnie pieniądze.

W 1883 w osadzie Ostatni Grosz Władysław Kronenberg, syn Leopolda rozpoczął budowę fabryki włókienniczej. Niedługo później sprzedano ją austriackiej firmie Hielle i Ditrich. Fabrykę pod nazwą „Błeszno” uruchomiono w 1885. Produkowała wówczas przędzę jutową i worki. Cztery lata później fabrykę zakupiła francuska spółka akcyjna Societe Textile „La Czenstochovienne” (Towarzystwo Przędzalnicze „Częstochowianka”) z siedzibą w Roubaix. W 1902 rozbudowano fabrykę i uruchomiono zakłady bawełniane. Przed I wojną światową była to największa w mieście i jedna z największych fabryk w Kongresówce. Po II wojnie światowej nosiła nazwę Częstochowskich Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Z. Modzelewskiego „Ceba”. Obecnie „Polontex”.

Wybudowanie w latach 50. XX wieku alei ZWM (obecnie al. Niepodległości) wraz z linią tramwajową stanowiącą część „osi pracy”, a dwie dekady później przebudowanie trasy z Warszawy do Katowic („gierkówka”) spowodowało zniszczenie pierwotnej sieci ulic. W okresie PRL-u postawiono bloki i wieżowce, które przyćmiły stawiane tu wcześniej domy z wapienia.

Centralnym punktem dzielnicy jest wzgórze, na którym usytuowany jest murowany kościół pw. św. Antoniego Padewskiego i św. Teresy od Dzieciątka Jezus z wysmukłą wieżą, wybudowany w latach 1956–1960.

W Szkole Podstawowej nr 8 mieści się Izba Pamięci Haliny Poświatowskiej.