Owiesno

Z Wikipedii

Współrzędne: 50°40' N 16°42' E50.6666667 16.7 (Owiesno)


Owiesno
Województwo	dolnośląskie
Powiat	dzierżoniowski
Gmina	Dzierżoniów
Położenie	50° 40' N 16° 42' E
Wysokość	ok 400 m n.p.m.
Liczba mieszkańców (2006) • liczba ludności	580
Strefa numeracyjna (do 2005)	74
Kod pocztowy	58-262 Ostroszowice
Tablice rejestracyjne	DDZ
Położenie na mapie Polski Owiesno

Owiesno (do 1945 roku Habendorf, do XIX w. także Owesno) - wieś w Polsce położona w województwie dolnośląskim, w powiecie dzierżoniowskim, w gminie Dzierżoniów. Wioska położona między wzgórzami Bielawskimi a Niemczańskimi

W latach 1975-1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa wałbrzyskiego.

[edytuj] Historia

Owiesno wzmiankowane było po raz pierwszy w kronikach już w 1260 roku (Ovesonovo). Istniał tam wówczas gród obronny. W średniowieczu wieś należała do dóbr starego śląskiego rodu Pogorzelów (von Pogarell), który wzniósł tu swoją siedzibę. Po 1579 r. dobra kilkakrotnie zmieniały właścicieli, by ostatecznie znaleźć się w r. 1797 w rękach rodziny von Seidlitz (do 1945 r.). Wieś dzieliła losy całego Dolnego Śląska, przechodząc w 1526 r. pod władzę Habsburgów, a od 1742 r. wchodząc w skład Prus. Po zajęciu przez wojska radzieckie w maju 1945 r. została przekazana Polsce. Ówczesna ludność miejscowości została wysiedlona do Niemiec i zastąpiona polskimi osadnikami.

[edytuj] Zabytki

[edytuj] Zamek

Na początku XIV wieku w okolicy opuszczonego grodu obronnego zbudowano zamek rycerski rodu Pogorzelów (von Pogarell). Budowlę wzniesiono na planie zbliżonym do koła o średnicy 30 m. Zamek posiadał okrągły dziedziniec i kwadratową wieżę, a całość była otoczona kamiennym murem i fosą. Zamek pełnił rolę siedziby rodu aż do 1797 roku, kiedy to miejscowe dobra przeszły na własność rodziny von Seidlitz. Zamek w pierwszej połowie XVII i XVIII wieku został przebudowany na barokową rezydencję. Podwyższono wówczas mury, a wieża została powiększona o ośmioboczną nadbudówkę. Przebudowy te, a także kolejna, przeprowadzona w drugiej połowie XIX wieku, istotnie zmieniły wygląd budowli, zachowując jednak jej pierwotny, obronny układ. Zamek był zamieszkiwany przez von Seidlitzów do II wojny światowej. Odebrany w 1945 r. przez polską administrację, podzielił powojenne losy wielu innych rezydencji dolnośląskiej szlachty. Unikalna w swojej formie budowla, która w dobrym stanie przetrwała lata wojny, od lat pięćdziesiątych XX wieku pozbawiona została elementarnej opieki i w szybkim tempie zaczęła przeistaczać się w ruinę. W 1964 roku zawaliła się wieża. Z dawnego zamku obejmującego cylindryczną wieżę i kamienne mury obwodowe pozostały do dziś jedynie fragmenty ścian z barokowym portalem, nad którym znajduje się medalion z męską i damską głową oraz napisem "Nec Vita Nec Mors Separabit" (Nic nie oddzieli życia od śmierci). Na pozostałości zespołu rezydencjonalnego składają się dziś:

ruiny zamku
oficyna obok zamku z XVIII w.
dom ogrodnika i brama z XIX w.
altana nad wodą
brama wjazdowa z rzeźbami (uszkodzona)
kamienna studnia
park pałacowy (pozostałości)
założenie folwarczne z obszerny dziedzińcem i budynkami gospodarczymi (opuszczone)

Aktualnie ruiny zamku znajdują się pod opieką Fundacji Zamek Chudów.

[edytuj] Kościół

kościół w Owieśnie

Kościół filialny pod wezwaniem Św.Trójcy z lat 1581-83, przebudowany w XVIII w. restaurowany w XIX w. Jest to kościół orientowany, murowany z kamienia, jednonawowy, z wieżą od zachodu, z prezbiterium zakończonym ścianą prostą i nakryty dwuprzęsłowym sklepieniem krzyżowo-żebrowym . We wnętrzu zachowane barokowe wyposażenie z początków XVIII w., renesansowe epitafium z 1592 r. oraz szereg płyt nagrobnych z XVI i XVII w.