Pływające stacje demagnetyzacyjne projektu B208

Z Wikipedii

Pływające stacje demagnetyzacyjne projektu B208
SD-13
Opis typu
Użytkownicy	MW
Zbudowane okręty	3
Okręty w slużbie	2
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 515 ton pełna: 595 t
Długość	44,3 m
Szerokość	8,1 m
Zanurzenie	2,6 m
Napęd	1 silnik wysokoprężny 6NVD48 o mocy nominalnej 305 KM, 2 agregaty prądotwórcze do demagnetyzacji o mocy maksymalnej 957 KM każdy, 1 śruba okrętowa,
Prędkość	10 węzłów
Zasięg	2230 Mm
Załoga	35 osób
Uzbrojenie	jedna podwójna armata plot kaliber 23 mm typu ZU-23-2M Wróbel

Pływające stacje demagnetyzacyjne projektu B208, (kod NATO: "Mrowka") to seria 3 polskich okrętów pomocniczych o numerach SD-11, SD-12 i SD-13, polskiej konstrukcji, które weszły do służby w latach 1971-1972.

Okręty projektu B208 to jednostki pomocnicze klasy pływająca stacja demagnetyzacyjna, służące do przeprowadzania demagnetyzacji innych okrętów, czyli sprowadzenia ich pól magnetycznych do minimalnego poziomu. Dokonywane jest to przez opasanie kadłuba okrętu zwojami kabli, przez które przepływa prąd elektryczny, którego pole magnetyczne niweluje pole magnetyczne okrętu. Demagnetyzacja zabezpiecza przed magnetycznymi minami morskimi.

Okręty projektu B208 były zaprojektowane w Polsce pod koniec lat 60. XX wieku w Centrum Badawczo-Projektowym Żeglugi Śródlądowej NAVICENTRUM we Wrocławiu. Zbudowane zostały w Stoczni Marynarki Wojennej w Gdyni.

Okręty te dla celów samoobrony otrzymały uzbrojenie w postaci jednej podwójnie sprzężonej automatycznej armaty przeciwlotniczej 2M-3M kaliber 25 mm w półodkrytej wieży na dziobie. Na SD-12 pod koniec lat 80. wymieniono armatę na również podwójnie sprzężoną ZU-23-2M Wróbel kaliber 23 mm. Podobną modernizację przeprowadzono później na SD-13.

Zasadnicze wyposażenie okrętu stanowią urządzenia do demagnetyzacji. Na śródokręciu znajdują się maszty będące zarazem kominami agregatów demagnetyzacyjnych z bomem ładunkowym oraz łódź ratowniczo-robocza. Pod pokładem dziobowym znajdują się dwa bębny z kablem demagnetyzacyjnym. Standardowym wyposażeniem są magnetometry i ramy do sond. Ponieważ demagnetyzacja odbywa się w portach, część wyposażenia znajduje się na nadbrzeżu.

Nazwa	data podniesienia bandery
"SD-11"	10 października 1971
"SD-12"	25 czerwca 1972
"SD-13"	16 grudnia 1972

SD-11 i SD-13 przydzielone zostały do 45 dywizjonu Pomocniczych Jednostek Pływających Komendy Portu Wojennego Gdynia, 3 Flotylla Okrętów, a SD-12 do 42 dywizjonu Pomocniczych Jednostek Pływających KPW Świnoujście, 8 Flotylla Obrony Wybrzeża. Następnie SD-11 przeniesiono do dPJP Świnoujście.

SD-12 została wycofany ze służby w 2005 i sprzedana.