Papież Paweł II

Z Wikipedii

Paweł II
Imię łacińskie	Paulus PP. II
Data wyboru	30 sierpnia 1464
Imię i nazwisko	Pietro Barbo
Urodzony	23 lutego 1417 Wenecja, Włochy
Zmarł	26 lipca 1471 Rzym, Włochy

Papież Paweł II (właśc. Pietro Barbo) (ur. 23 lutego 1417 w Wenecji - zm. 26 lipca 1471) – 212 papież, jego pontyfikat trwał od 30 sierpnia 1464 do 26 lipca 1471.

W 1440 papież Eugeniusz IV, którego był krewniakiem, mianował go kardynałem-diakonem S. Maria Nuova i administratorem apostolskim diecezji Cervia. W 1451 awansował do rangi kardynała-prezbitera S. Marco. Był też biskupem Vicenzy (od 1451r. aż do wyboru na papieża) i przez krótki czas biskupem Padwy (1459-60). Od 1445 roku pełnił funkcję archiprezbitera Bazyliki Watykańskiej.[1]. Na konklawe 1464 roku został wybrany papieżem już w pierwszym głosowaniu, otrzymując 14 głosów na 19.[2]

W 1466 rzucił klątwę na Jerzego z Podiebradu i zainicjował krucjatę przeciwko husytom. W 1468 zamknał Akademię Rzymską i wystąpił przeciw grupie humanistów (Filip Kallimach, Pomponius Laetus, Bartolomeo Platina). W 1470 podjął próbę organizacji krucjaty antytureckiej. Przedstawiony przez Platinę w dziele Vitae Pontificium Romanorum jako wróg kultury i barbarzyńca.

Był znany z upodobania do klejnotów, zbytku i próżności. Urządzał w Rzymie imprezy sportowe, bale i karnawały. Nazywany przez swojego poprzednika, Piusa II, "dobrą Marysią". Zdaniem amerykańskiego historyka Nigela Cawthorne'a Paweł II był homoseksualistą, nazywanym przez kardynałów "Naszą Panią Żałosną" z powodu łatwości do wpadania w płacz.

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Bulla Pawła II dla klasztoru w Wąchocku z dnia 30 X 1467 roku

To jest tylko zalążek artykułu związanego z papieżem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.