Papież Paweł I

Z Wikipedii

Św. Paweł I, papież – jego pontyfikat przypadał w okresie od 29 maja 757 do 28 czerwca 767.

Urodził się jako Rzymianin, syn Konstantyna z rodu Orsinich. Później był diakonem w Rzymie często zatrudnianym przez swojego starszego brata, Papieża Stefana III w negocjacjach z królami Lombardii. Na papieskim dworze swego brata odgrywał dużą rolę i miał udział w utworzenie Państwa Kościelnego przez króla Franków Pepina III.

Po śmierci Stefana został wybrany jego następcą. Jego pontyfikat był zdominowany przez stosunki z władcami frankijskimi i królami Lombardii oraz Cesarstwem Bizantyjskim. Zapisał się w historii jako ten, któremu udało się powiększyć państwo papieskie. O swojej elekcji powiadomił monarchę Franków używając formuły, którą wcześniej przesyłano po wyborze egzarsze Rawenny namiestnikowi cesarza bizantyjskiego.

Podczas swego pontyfikatu kontynuował politykę brata. Jako pierwszy papież wręczył królowi Franków miecz symbolizujący świeckie ramię kościoła. Kolegium doradcze Pawła I stanowili biskupi podmiejskich parafii. Potępienie przez Konstantyna V kultu obrazów i figurek papież zmusiło go znowu do szukania poparcia u Pepina III. W bazylice św. Piotra zbudował nową kaplicę w której umieszczono relikwie św. Petroneli. On też nakazał rozmieszczać w rzymskich kościołach relikwie wydobyte z katakumb. Zmarł w bazylice św. Pawła gdzie schronił się przed upałami i tam został pochowany. Po 3 miesiącach jego ciało przeniesiono do bazyliki św. Piotra. Jego wspomnienie liturgiczne przypada 28 czerwca.

To jest tylko zalążek artykułu związanego z papieżem. Jeśli potrafisz, rozbuduj go.