Papier elektroniczny
Z Wikipedii
Papier elektroniczny (e-papier) – rodzaj wyświetlacza, który swoimi gabarytami i elastycznością dąży do imitacji papieru. Na e-papierze można tworzyć notatki za pomocą odpowiednich narzędzi (np. elektryczny "ołówek") albo na którego powierzchni może być wyświetlany elektronicznie zapisany tekst. Rozpowszechnienie e-papieru ograniczyłoby zużycie papieru do robienia notatek oraz zmniejszyłoby ilości drukowanych pism. Wyeliminowanie drukowania pism zmniejszyłoby ich ilość; zamiast książki byłaby e-książka, zamiast gazety - e-gazeta. Zamiast tomów książek i plików gazet można by wczytywać elektroniczne ich zapisy i wyświetlać na e-papierze.
Autorem terminu "e-papier", a zarazem wynalazcą "e-papieru" jest Nicholas Sheridon, który pracował w 1975 nad wyświetlaczami dla firmy Xerox.
W kwietniu 2004 firma Sony ogłosiła wypuszczenie pierwszego, komercyjnie dostępnego urządzenia spełniającego rolę e-papieru o nazwie LIBRIé. LIBRIe' to mały, lekki czytnik elektronicznych książek, w którym wyświetlacz jest oparty na technologii e-papieru opracowanej wspólnie przez E ink, Philipsa i Sony.
Spis treści |
[edytuj] Rodzaje e-papieru
Istnieje wiele konkurencyjnych technologii mających sprostać wymogom "prawdziwego" e-papieru, z których każda ma swoje zalety i wady.
[edytuj] Historia
Historycznie pierwszą technologią był "e-papier" składający się z mikroskopijnych kulek magnetycznych wprasowywanych między dwie cienkie folie, z których jedna posiadała zdolność przewodzenia prądu. Kulki te z jednej strony były czarne a z drugiej białe. Po przyłożeniu punktowego pola elektrycznego przy pomocy "elektronicznego pisaka" obracały się one czarną stroną do powierzchni papieru. "Zmazanie zapisu" następowało po przyłożeniu silnego pola elektrycznego do całej "kartki", co powodowało obrócenie się wszystkich kulek białą stroną ku powierzchni papieru. Technologia ta została opracowana w latach 70. XX wieku, przez Nicka Sheridona z Xerox's Palo Alto Research Center i opatentowana pod nazwą Gyricon.
[edytuj] e-papier Jacobsona
W latach 90. XX w. Joseph Jacobson opracował inny rodzaj e-papieru. Technologia ta jest oparta na mikroskopijnych kapsułkach wypełnionych elektrycznie naładowanymi drobinami o białej barwie, zawieszonymi w kolorowanym oleju. Normalnie drobiny te wypływają na powierzchnię oleju i zakrywają całkowicie olej. Przyłożenie słabego pola elektrycznego od dołu papieru ściąga drobiny na dół kapsułek i odsłania kolorowy olej.
Sam pomysł nie był nowy - gdyż na podobnej zasadzie działała dawno zarzucona technologia wyświetlaczy elektroforetycznych, jednak nowością było umieszczenie kapsułek w cienkiej, giętkiej folii a nie w płytce szklanej. Podstawowym problemem z tym rodzajem e-papieru jest nietrwałość zapisu, gdyż jest on podatny na wstrząsy i działanie zewnętrznych źródeł pola elektrycznego.
[edytuj] E ink
Modyfikacją tej technologii, również opracowaną przez Jacobsona, jest folia z kapsułkami, w których jest bezbarwny olej i dwa rodzaje naładowanych elektrycznie drobin: białe i czarne. Firma założona przez Jacobsona o nazwie E ink rozpoczęła w 1999 r. produkcję e-papieru opartego na tej technologii, który jak dotąd znalazł zastosowanie w sieci amerykańskich hipermarketów Wall Mart i jest tam stosowany do tablic ogłoszeniowych i tabliczek z cenami, których zawartość jest sterowana przez centralny system komputerowy.
[edytuj] Inne rodzaje e-papieru
Wiele innych firm pracuje usilnie nad rozmaitymi technologiami e-papieru, opartymi m.in. na: ciekłych kryształach, wyświetlaczach elektrochemicznych i plazmowych. Do firm zajmujących się tą dziedziną badań zalicza się m.in.: Gyricon, który nadal istnieje po uniezależnieniu się od Xeroksa, Philips Electronics, Kent Displays, Nterra i Sony.
Firma Hitachi pracuje nad elastycznym wyświetlaczem, wykonany w technologii EPD (z ang. Electronic Paper Display) o przekątnej 13,1 cala. E-papier Hitachi potrafi wyświetlić kolorowy obraz w rozdzielczości 512 x 384 pikseli.
